Οι τελευταίοι πραγματικοί πόλεμοι

Ο πόλεμος στη Σομαλία ήλθε να μας υπενθυμίσει, ότι στο Κέρας της Αφρικής διεξάγονται οι μόνοι πραγματικοί πόλεμοι της εποχής μας - αλλού έχουμε μόνον περιφερειακές συγκρούσεις, αντάρτικο ή απλώς... ανέκδοτα. Ήλθε ακόμη να δείξει και πάλι ότι η Ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται με ένα ιδιότυπο, πικρό χιούμορ...

Γράφει ο Γιάννης Παλιούρας 05/01/2007 | 15:33 Τελευταία Ενημέρωση 15:21 06/01/2007

Στην αφρικανική ήπειρο ανήκει η κορυφαία πρωτιά, αυτή της κοιτίδας του ανθρωπίνου είδους. Στις μέρες μας όμως διεκδικεί επάξια και έναν ακόμη τίτλο, αυτόν της ηπείρου του πραγματικού πολέμου.

Για να εξηγηθώ και να προλάβω όσους αρχίσουν να απαριθμούν τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας όπου διεξάγονται συγκρούσεις ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Αφγανιστάν, ούτε στο Λίβανο και στη Γάζα διεξάγονται πόλεμοι με την κλασική έννοια: Είναι περιφερειακές συγκρούσεις, ανταρτοπόλεμοι ή ακόμα και ανέκδοτα αν λάβει κανείς υπ' όψιν το μικρό αριθμό των εμπλεκόμενων δυνάμεων και την ποσοστιαία απειροελάχιστη χρήση της δύναμης πυρός που διαθέτει η μια τουλάχιστον πλευρά.

Οι πραγματικοί πόλεμοι, κύριες και κύριοι, συνεχίζονται εκεί όπου ο πρώτος πιθηκάνθρωπος σήκωσε ένα μυτερό κόκαλο και έδειξε, με τρόπο που δεν σήκωνε παρερμηνείες, σε κάποιον άλλον του είδους του ότι δεν ήταν πρόθυμος να μοιραστεί ξανά τους χουρμάδες του, ποτέ πια: στο Κέρας της Αφρικής.

Μεταξύ διασταυρούμενων πυρών...

Λίγο πριν τις γιορτές όσοι είδαν ειδήσεις στην τηλεόραση, ίσως να πρόσεξαν λίγο πριν τους τίτλους τέλους, ότι στην Σομαλία εισέβαλε ο στρατός μιας χώρας την οποία έχουμε συνδέσει με εικόνες από σκελετωμένα παιδάκια και κάρτες της UNICEF, της Αιθιοπίας.

Κάποιοι που έχουν δει την ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ Μαύρο γεράκι: Η κατάρριψη θα θυμήθηκαν ίσως ότι στην Σομαλία ήταν όπου οι Αμερικανοί το 1993 είχαν υποστεί μια δεινή ήττα και είχαν χάσει 2 ελικόπτερα και καμία εικοσαριά επίλεκτους άνδρες των Ρέιντζερ και της δύναμης Δέλτα πολεμώντας με τους κυριολεκτικά ξυπόλυτους 14χρονους στρατιώτες των πολέμαρχων του Μογκαντίσου.

Μετά το περιστατικό οι αμερικανικές δυνάμεις απλά την κοπάνησαν όσο γρηγορότερα μπορούσαν και η χώρα επέστρεψε στην φυσιολογική της κατάσταση: στο απόλυτο χάος.

Κάποια στιγμή όμως ακόμα και οι Σομαλοί βαρέθηκαν να θεωρούν φυσιολογικό αξεσουάρ της καθημερινής τους γκαρνταρόμπας το ΑΚ47 Καλάσνικοφ ή το ότι για να πανε από το σπίτι τους στην αγορά έπρεπε να πληρώσουν ή να πολεμήσουν με 9 μπλόκα επανδρωμένα από συμμορίτες, πολέμαρχους και αντίπαλες φυλές. Επίσης ήταν πολύ ενοχλητικό ακόμα και για τα σομαλικά στάνταρ, το γεγονός ότι για να πας από την μια συνοικία στην άλλη χρειαζόσουν 56 βαριά οπλισμένους φίλους και εφαρμογή του πυρ και κίνηση.

Έτσι αποφάσισαν να επαναφέρουν τον νόμο και την τάξη στην χώρα τους. Δυστυχώς όμως στην συγκεκριμένη περιοχή η έννοια της Δημοκρατίας όπως την αντιλαμβανόμαστε στην Δύση είναι κάτι μεταξύ ανέκδοτου και προσβολής στο πρόσωπο του τοπικού ηγεμόνα / πολέμαρχου / συμμορίτη / φονιά. Έτσι επέλεξαν μια δοκιμασμένη – στο Αφγανιστάν – λύση... τον ισλαμικό νόμο.

Οι Ταλιμπάν όμως βρίσκονται μάλλον μακριά και το κυριότερο είναι απασχολημένοι με το να κάνουν μαύρη τη ζωή (και να την αφαιρούν όποτε μπορούν) των 19χρονων από την Νεμπράσκα και το Άρκανσο που φέρνουν την δημοκρατία και την ευημερία στο Αφγανιστάν, γι' αυτό και ο λαός της Σομαλίας υποστήριξε την τοπική παραλλαγή τους: την Ένωση των Ισλαμικών Δικαστηρίων (UIC). Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η ένωση των ισλαμιστών βρέθηκε να ελέγχει την χώρα ή τέλος πάντων κάτι σαν έλεγχο μια και μιλάμε για την Σομαλία, ενώ οι κυβερνητικές δυνάμεις αποκλείστηκαν στηνΜπαϊντόα, μια πόλη κοντά στα σύνορα με την Αιθιοπία. Εκεί απλά αυτοδιαλύονταν αργά και σταθερά περιμένοντας το μοιραίο όταν ξαφνικά η γειτονική και χριστιανική Αιθιοπία ανακοίνωσε πολύ διπλωματικά ότι δεν της αρέσει καθόλου η ιδέα ενός ισλαμικού κράτους στα σύνορα της. Επίσης επειδή μιλάμε για την Αφρική, οι Αιθίοπες δεν απείλησαν με οικονομικές κυρώσεις, δεν πάγωσαν σομαλικές καταθέσεις στις τράπεζές τους, ούτε έφεραν το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πολύ απλά εισέβαλαν με τεθωρακισμένα και πεζικό, ενώ η αιθιοπική αεροπορία άρχισε να βομβαρδίζει ό,τι μπορούσε να βομβαρδιστεί στην Σομαλία.

Και 15χρονοι ζητούν να πεθάνουν για τον Αλλάχ

Οι ισλαμιστές απάντησαν οργανώνοντας μερικές θαυμάσιες συγκεντρώσεις στο Μογκαντίσου, όπου χιλιάδες 15χρονοι, 16χρονοι και 17χρονοι κράδαιναν Καλάσνικοφ, δηλώνοντας την προθυμία τους να πεθάνουν για τον Αλλάχ. Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι στέλνονταν στο μέτωπο να σταματήσουν τους Αιθίοπες. Εκεί δυστυχώς ανακάλυψαν ότι άλλο να στήνεις ένα μπλόκο σε χωματόδρομο προκείμενου να κλέψεις τους περαστικούς και να βιάσεις τις κόρες τους και άλλο να αντιμετωπίζεις ακάλυπτος σε επίπεδο έδαφος μηχανοκίνητο πεζικό με κάλυψη πυροβολικού ενώ σε κυνηγούν οπλισμένα ελικόπτερα.

Ξαφνικά η πίστη δεν ήταν και τόσο δυνατή, ο Αλλάχ απουσίαζε, όλοι γύρω σου πέθαιναν και το Καλάσνικοφ σε εμπόδιζε να τρέξεις αρκετά γρήγορα για να σωθείς. Οι εμπειροπόλεμοι Αιθίοπες έκαναν έναν στρατιωτικό περίπατο, οι Σομαλοί συνειδητοποίησαν ότι το να μασάς Κατ το τοπικό ναρκωτικό – δεν σε σώζει από ένα κυλιόμενο μπαράζ βαρέως πυροβολικού και με έναν καθαρά αφρικανικό τρόπο στην Σομαλία ανακάλυψαν ξανά τις αρχές του καπιταλισμού.

Τι εννοούμε; Πολύ απλά οι έμποροι, οι αρχηγοί των φυλών και οι απλοί σομαλοί πολίτες είχαν επενδύσει στους ισλαμιστές ότι θα έφερναν ειρήνη και τάξη. Όταν εξαιτίας τους άρχισε ένας πόλεμος, η επένδυση έγινε μη αποδοτική και όλοι άρχισαν να πουλάνε και να αποσύρονται από το επενδυτικό σχέδιο. Οι έχοντες χρήματα έπαψαν να τους χρηματοδοτούν, οι αρχηγοί των φυλών πήραν πίσω τα όπλα και τα ημιφορτηγά που τους είχαν δανείσει και οι πιστοί με τα Καλάσνικοφ ανακάλυψαν ότι δεν είναι δα και τόσο θρησκευόμενοι. Έτσι, η αναδυόμενη ισλαμική απειλή στο Κέρας της Αφρικής, όπως βαρύγδουπα αποκαλούσαν την UIC οι Αμερικανοί αναλυτές, ξαφνικά εξαφανίστηκε. Σε 72 ώρες!

Βέβαια, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν ειδήσεις για την προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων, καταφέρνοντας να στριμώξουν δύο λάθη σε τέσσερις λέξεις:

• Τι ακριβώς είναι κυβερνητικό στην Σομαλία όπου εδώ και περίπου 2 δεκαετίες, κάθε χωριό ανήκει στην φυλή του και μόνο, ενώ κάθε οικοδομικό τετράγωνο στις πόλεις ανήκει σε κάποιο πολέμαρχο;

• Για ποιες ακριβώς δυνάμεις μιλάμε; Μήπως για τα απομεινάρια των ιδιωτικών στρατών μερικών πολέμαρχων οι οποίοι σοφά πράττοντας είχαν ήδη φύγει για την Αιθιοπία, αφήνοντας τους άντρες τους να λιμοκτονούν, λιποτακτούν και πεθαίνουν στην Μπαϊντόα;

Όλα αυτά θεωρήθηκαν λεπτομέρειες από τα διεθνή δίκτυα και για κάποιο μυστηριώδη λόγο οι κυβερνητικές δυνάμεις αναστήθηκαν ξαφνικά και με την υποστήριξη του αιθιοπικού στρατού ανακατέλαβαν την Σομαλία σε μια εβδομάδα.

Χα, χα... και πάλι χα! Είναι σαν να λεμε ότι οι Αμερικανοί παραμένουν στο Ιράκ χάρη στην υποστήριξη του 53μελους λιθουανικού αποσπάσματος.

Η ουσία είναι ότι το πρόβλημα της Σομαλίας λύθηκε απλά, γρήγορα και αιματηρά όπως συνηθίζεται στην περιοχή: Δεν μας αρέσουν οι διπλανοί, παμε τους λιανίζουμε και στην συνέχεια μένουμε στην περιοχή προκείμενου να εξασφαλίσουμε ότι θα αργήσουν να ξανασηκώσουν κεφάλι. Βέβαια, κάποιοι άλλοι δυτικοί αναλυτές ήδη προβλέπουν ανταρτοπόλεμο κατά των αιθιοπικών δυνάμεων στην Σομαλία και τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών στο έδαφος της Αιθιοπίας που θα αναγκάσουν την ηγεσία της Αντίς Αμπέμπα να αποσυρθεί.

Λάθος! Η τρομοκρατία λειτουργεί κατά αυτών που τρομοκρατούνται. Στις τελευταίες εκλογές στην Αιθιοπία σκοτώθηκαν 600 άτομα και όλοι χάρηκαν διότι θεωρήθηκε εξαιρετική πρόοδος το γεγονός ότι ο αριθμός των νεκρών ήταν τριψήφιος και όχι πενταψήφιος. Πιστεύει κανένας ότι μερικές εκατοντάδες νεκροί στρατιώτες στο Μογκαντίσου θα προκαλέσουν την αντίδραση της αιθιοπικής... κοινής γνώμης; Πιστεύει κανείς ότι μια αιθιοπική περίπολος που θα δεχθεί επίθεση στα στενά του Μογκαντίσου θα ελέγξει τους κανόνες εμπλοκής και μετά θα ψάξει ποιοι ήταν οι δράστες και ποιοι οι αθώοι; Το στενό θα γίνει λεωφόρος, οι κάτοικοι του ανάμνηση και η γειτονιά αλάνα. Κανείς δεν θα το μάθει, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί, κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί, καμιά πορεία ειρήνης δεν θα γίνει στην Αιθιοπία ή στην Δύση και, το κυριότερο, οι γειτονιές που κατοικούνται από ισλαμιστές αντάρτες και συμπαθούντες θα τελειώσουν γρηγορότερα απ' ότι θα τελειώσουν οι Αιθίοπες στρατιώτες.

Ο ισλαμιστής ηγέτης σεΐχης Χασάν Νταχίρ

Έτσι ήταν στην Αφρική, έτσι είναι και έτσι θα είναι στο ορατό μέλλον. Άγριο; Σίγουρα. Αιματηρό; Οπωσδήποτε. Αποτελεσματικό; δυστυχώς μάλλον ναι.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η ανακοίνωση στις 2 Ιανουαρίου του υπουργού Εσωτερικών (!!!) της Σομαλίας που πολύ απλά είπε ότι Σομαλοί και Αιθίοπες είναι αδέλφια οπότε τα σύνορα που τους χωρίζουν είναι άχρηστα, το ίδιο και τα διαφορετικά διαβατήρια που μπερδεύουν, βρε αδερφέ, τον κόσμο γι' αυτό και τα καταργούν. Κοινώς καταργούν το κράτος της Σομαλίας που γίνεται... χμ... πώς να το πούμε... α, ναι: επαρχία της Αιθιοπίας.

Μετά την ανακοίνωση σε αρκετά γραφεία στην Ουάσιγκτον και το Λάνγκλεϊ άνοιξαν σαμπάνιες, καθώς αυτή η ενοχλητική ιστορία γινόταν επιτέλους πρόβλημα κάποιου άλλου.

Για την ιστορία ο πολέμαρχος... εεε συγνώμη, ο υπουργός που έκανε την ανακοίνωση είναι ο Χουσεΐν Μοχάμεντ Φαράχ Αϊντίντ, γιος του Μοχάμεντ Φαράχ Αϊντίντ. Το 1993 οι αμερικανοί στρατιώτες που βρέθηκαν ξαφνικά να σέρνονται από το πλήθος διαμελισμένοι στους δρόμους του Μογκαντίσου προσπαθούσαν να πιάσουν τον μπαμπά του σημερινού υπουργού.

Η Ιστορία έχει χιούμορ... κατάμαυρο!

Αναδημοσίευση απο το : http://www.skai.gr/articles/news/views/%CE%9F%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9/

Ρόμπερτ Φίσκ «Και η πιο απλή ιστορική αλήθεια δεν μετράει πια»

Ένας πολύ σημαντικός δημοσιογράφος και μια από τις ελάχιστες αξιόπιστες φωνές στον εν πολλοίς εξαρτημένο από συμφέροντα χώρο των διεθνών ΜΜΕ (πάντα κατά τη γνώμη μου), έδωσε μια συνέντευξη που αξίζει να διαβαστεί:

"
Ρόμπερτ Φίσκ
«Και η πιο απλή ιστορική αλήθεια δεν μετράει πια»


Ο πολυβραβευμένος δημοσιογράφος διαβάζει Θουκυδίδη για να καταλάβει τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενώ χαρακτηρίζει τον Τόνι Μπλερ «δείγμα απόλυτης αρρώστιας της ΕΕ»

ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ | Κυριακή 28 Μαρτίου 2010


O Ρόμπερτ Φισκ, κορυφαίος αρθρογράφος του βρετανικού «Ιndependent» και επί 34 χρόνια ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, είναι ένας αεικίνητος άνθρωπος. Την περασμένη εβδομάδα τον πέτυχα στο Πακιστάν, όπου πήρε συνέντευξη από τον Χαφίζ Μοχάμεντ Σαΐντ, που θεωρείται υπεύθυνος για τις βομβιστικές επιθέσεις στη Βομβάη. Ηταν ο πρώτος δυτικός δημοσιογράφος που το κατάφερε, ύστερα από πολύ κόπο, όπως ομολογεί στο τηλέφωνο. Δεν είναι όμως περίεργο, καθώς ο κ. Φισκ είναι ο μόνος Δυτικός που έχει πάρει τρεις φορές συνέντευξη από τον Οσάμα μπιν Λάντεν.

Τελικά μου μίλησε τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης από τον Καναδά. Σε λίγες ημέρες θα πάει στη Μαλαισία. Νωρίτερα ήταν στο Ισραήλ, στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, επέστρεψε για μία εβδομάδα στη Βηρυτό, που είναι η μόνιμη κατοικία του από το 1976, και σ΄ έναν μήνα θα πάει στο Αφγανιστάν. «Τα ταξίδια,αν και εξοντωτικά,βοηθούν διότι παίρνεις μια πολύ καλή ιδέα για τις ιστορικές εξελίξεις» λέει.


Το «φερόμενο ως μακελειό»

Ο 63χρονος πολυβραβευμένος δημοσιογράφος θεωρεί πλεονέκτημα το ότι ζει στη Μέση Ανατολή. «Δεν λες το “φερόμενο ως μακελειό” στη Σάμπρα και στη Σατίλα όταν ήσουν εκεί και μέτρησες τα πτώματα» συμπληρώνει. Την έκφραση «φερόμενο ως μακελειό» για την εν ψυχρώ δολοφονία 1.000 και πλέον Παλαιστινίων στους δύο αυτούς προσφυγικούς καταυλισμούς στον Λίβανο τη διάβασε τις προάλλες. «Εχουμε χάσει τη μνήμη μας. Φερόμενο; Μα σκαρφάλωνα πάνω σε πτώματα! Ακόμη και η πιο απλή ιστορική αλήθεια δεν μετράει πια. Αυτό είναι σύγχρονο πρόβλημα, δεν υπήρχε πριν από 30 χρόνιαόταν πήγα στη Μέση Ανατολή». Η επιλογή των λέξεων είναι συχνά πονηρή. «Διάβαζα σήμερα ότι η Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι αμφισβητούμενη. Δεν είναι, δεν ανήκει στο Ισραήλ, είναι κατεχόμενη» λέει.

Ο Ρόμπερτ Φισκ περνάει συχνά από την Αθήνα στα ταξίδια του από και προς τη Βηρυτό. Καμιά φορά μένει λίγες ημέρες. Επισκέπτεται πάντα τον Παρθενώνα και τα μουσεία. «Ξαναδιάβασα πρόσφατα τον Θουκυδίδη. Είναι σημαντικό να τον δια βάσεις αν θες να καταλάβεις τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και ιδίως τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ» λέει.

«Πρωτοβουλίες όπως το Free Gaza Μovement είναι αποτελεσματικές;» τον ρωτώ. «Θαυμάζω τους ακτιβιστές που πηγαίνουν στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη και ενίοτε σκοτώνονται για να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου στην αδικία που διαπράττεται εκεί. Το πετυχαίνουν,ο κόσμος προσέχει,αλλά δεν κάνει τίποτε» λέει.

Χρειάζεται κάτι περισσότερο από αυτό. «Το 1996 ένα ισραηλινό Απάτσι εκτόξευσε δύο πυραύλους εναντίον ασθενοφόρου στον Νότιο Λίβανο. Εγώ επέβαινα σε αυτοκίνητο ακριβώς μπροστά. Σκοτώθηκαν δύο γυναίκες και τρία παιδιά. Οι Ισραηλινοί ισχυρίστηκαν ότι η Χεζμπολάχ το ανατίναξε. Οι “Νew Υork Τimes” ακολούθησαν αυτή τη γραμμή. Εγώ μάζεψα όλα τα κομμάτια του πυραύλου, βρήκα τον κωδικό και τον κατασκευαστή. Ηταν η Βoeing. Γιατί όλοι όσοι έχουν πληγεί από αμερικανικό πύραυλο δεν προσλαμβάνουν δικηγόρο για να μηνύσουν την Βoeing ή τη Lockheed Μαρτίν που τον κατασκεύασε στις ΗΠΑ; Υπάρχουν καλοί δικηγόροι στη Νέα Υόρκη που θα αναλάμβαναν την υπόθεση αφιλοκερδώς ή αμειβόμενοι με ποσοστό από την αποζημίωση. Θα μπορούσαν οι εταιρείες όπλων να αντέξουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια των αποζημιώσεων; Γιατί δεν τις μηνύουν;» αναρωτιέται.


Ο Μπλερ; Χα χα!

Οσο για τον Τόνι Μπλερ, η άποψή του δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. «Αν είναι ο Μπλερ κατάλληλος για απεσταλμένος στη Μέση Ανατολή; Χα χα! Είναι ο χειρότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της Βρετανίας, ο πιο ανειλικρινής, δυσάρεστος, παραδόπιστος, ψευτοθρησκευόμενος άνθρωπος. Αποτελεί δείγμα απόλυτης αρρώστιας της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας το ότι επέτρεψαν σε τούτη τη μετριότητα να πάρει τη θέση. Είναι σαν πρωταπριλιάτικο αστείο,όμως με ένα μείγμα φρίκης και υστερικού γέλιου αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αλήθεια. Ο Τόνι Μπλερ έχει ένα Ιδρυμα για την Πίστη. Αραγε ο Θεός δεν του δίνει καμιά συμβουλή; Δεν του λέει “Τόνι, συγγνώμη, η εισβολή στο Ιράκ δεν είναι τόσο καλή ιδέα”; Αλλά μάλλον δίνει ο ίδιος συμβουλές στον Θεό! Είναι επικίνδυνος».


Η Παλαιστίνη είναι χαμένη υπόθεση

«Δεν νομίζω ότι θα λυθεί το Παλαιστινιακό. Οι Ισραηλινοί δεν σκοπεύουν να το λύσουν και ο αμερικανός πρόεδρος δεν έχει τη δύναμη να το κάνει. Η Παλαιστίνη μάλλον έχει χαθεί. Προσφάτως παρομοίασα τον ανταποκριτή του “Ιndependent” στην Ιερουσαλήμ με γιατρό:από τους δύο ασθενείς του,ο ένας, η Παλαιστίνη,νομίζει ότι είναι κράτος αλλά δεν είναι και ο άλλος δεν πιστεύει ότι θα επιζήσει ως κράτος, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι θα επιζήσει».


Σταματήστε να διαβάζετε οθόνες, ανοίξτε ένα βιβλίο!

Με επαγγελματική εμπειρία τεσσάρων δεκαετών, ο 63χρονος βρετανός πολεμικός ανταποκριτής επικρίνει τους δημοσιογράφους που παίρνουν ένα αεροπλάνο έχοντας τυπώσει λίγες σελίδες από το Ιnternet και πηγαίνουν να καλύψουν ένα θέμα. Ιδίως όταν πρόκειται για μια σύρραξη με ρίζες στην Ιστορία. «Δεν πιστεύω στο Ιnternet, πιστεύω στα βιβλία και στα αρχεία τα οποία δεν με έχουν απογοητεύσει ακόμη. Το Ιnternet περιέχει πολλά λανθασμένα στοιχεία. Σταματήστε να διαβάζετε οθόνες, ανοίξτε ένα βιβλίο!» τονίζει.


Η Μικρασιατική Καταστροφή άφησε κόμπλεξ κατωτερότητας

- Θέλω να ρωτήσω κάτι για την Ελλάδα... «Για την οικονομική κρίση;». - Ναι. «Μισώ τους δημοσιογράφους που μιλούν για θέματα που δεν γνωρίζουν. Εγώ μπορώ να μιλήσω για τον ελληνικό εμφύλιο ή για την Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σπούδασα Κλασική Ιστορία, ρωμαϊκή, όχι ελληνική. Πιστεύω ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής πολιτικής χρονολογείται από τον ελληνικό επεκτατισμό στη δεκαετία του ΄20, αναφέρομαι στην εισβολή στη Μικρά Ασία. Αυτό άφησε στην Ελλάδα ένα κόμπλεξ κατωτερότητας. Οσο για την οικονομική κρίση, όλες οι χώρες που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνουν να τη δικαιώνουν. Η Ιστορία υπήρξε σκληρή προς την Ελλάδα. Γι΄ αυτό ίσως συνέχεια ανατρέχετε στην ίδια παλαιά ελίτ, ο τωρινός πρωθυπουργός σας είναι μέλος της».


Η «Wall Street Journal» έγραψε ότι μου αξίζει να σκοτωθώ...

«Φοβήθηκα το 2001, όταν μου επιτέθηκε μια ομάδα Αφγανών σε ένα χωριό του Πακιστάν στα σύνορα με το Αφγανιστάν.

Είχαν μόλις χάσει τις οικογένειές τους σε μια αμερικανική επίθεση από Β-52.

Αρκετές εφημερίδες, ιδίως η “Wall Street Journal”, απέφυγαν να αναφέρουν αυτό το γεγονός όταν έγραψαν για την επίθεση που δέχθηκα. Οταν δήλωσα ότι αν ήμουν Αφγανός που πονούσε για τον χαμό της οικογένειάς του μάλλον θα είχα κάνει το ίδιο στον Ρόμπερτ Φισκ, η “Wall Street Journal” δημοσίευσε ένα καταδικαστικό άρθρο. Ελεγε ότι ήμουν ένας αριστεριστής που μου άξιζε αυτό που έπαθα, που παραλίγο να σκοτωνόμουν».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=322644&dt=28/03/2010

απο τον φίλο "Manta ray" στο http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1527400&pg=428

EndGame : Blueprint for Global Enslavement (Greek Subtitles)

Μίζες σε Έλληνες αξιωματούχους και για τα υποβρύχια

πηγη : http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1527400&pg=426
Μίζες σε Έλληνες αξιωματούχους και για τα υποβρύχια


10:11 - Κυρ 28/03/2010, tvxsteam

Μετά τη Siemens, τη ΜΑΝ, την Daimler και η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG φέρεται να έδωσε μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε Έλληνες αξιωματούχους, ώστε να κερδίσει το συμβόλαιο για την κατασκευή των υποβρυχίων 214 του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού το 2000, σύμφωνα με την «Καθημερινή». Μόνο για το «Παπανικολής», σύμφωνα με τις καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου, δόθηκαν 10-12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γενικά οι προμήθειες-ρεκόρ που καταβάλλονταν από τους Γερμανούς ξεπερνούσαν το 5% του κόστους της παραγγελίας.

Η εισαγγελική έρευνα στο Μόναχο για την υπόθεση της εταιρίας ΜΑΝ, στην οποία επίσης είχαν προκύψει παράνομες πληρωμές σε Έλληνες, είχε σαν αποτέλεσμα οι αρχές να ανακαλύψουν μία σειρά παράνομων πληρωμών που αφορούσαν κατασκευή και πώληση υποβρυχίων στην Πορτογαλία, το Πακιστάν και την Ελλάδα.

Η ΜΑΝ κατείχε την Ferrostaal, έως ότου αγοράσει την πλειοψηφία των μετοχών η International Investment Company του Αμπου Ντάμπι, την 1η Ιανουαρίου του 2008. Μία κρατική εταιρεία του Αμπου Ντάμπι, η Αμπου Ντάμπι Μαρ, αγόρασε πρόσφατα και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που επίσης εμπλέκονται στην κατασκευή των υποβρυχίων. Η ΜΑΝ κράτησε το 30% της Ferrostaal.

Μάλιστα, στελέχη της γερμανικής εταιρείας χαρακτήρισαν τις παράνομες πληρωμές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, «νηπιαγωγείο» μπροστά σε όσα γίνονταν στην Ελλάδα.

Η Εισαγγελία του Μονάχου διενεργεί ανάκριση εναντίον 4 πρώην στελεχών της εταιρείας στον τομέα των πωλήσεων στο εξωτερικό, ενώ δύο μέλη του Δ.Σ. έχουν προφυλακιστεί. Η εταιρεία παραδέχθηκε ότι διενεργείται έρευνα, αλλά «κατά συγκεκριμένων προσώπων και για συγκεκριμένα εγχειρήματα».

Τις προηγούμενες μέρες στελέχη της εταιρείας κατέθεσαν στον εισαγγελέα, ενώ την περασμένη Τετάρτη έγινε έφοδος των γερμανικών αρχών στα γραφεία της εταιρείας στο Έσσεν.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, μέχρι την αλλαγή του νόμου στη Γερμανία το 1999, πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δωροδοκίες γίνονταν κατευθείαν προς τους αξιωματούχους που έπαιρναν τις αποφάσεις προς όφελος της γερμανικής εταιρείας. Στη συνέχεια άρχισε να μεσολαβεί δικηγορικό γραφείο της Ζυρίχης που έπαιρνε ποσοστά 10% και είχε συγκροτήσει δίκτυο υπεράκτιων εταιρειών. Μία τέτοια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο, η Marine Force International (MFI), στην οποία συμμετείχαν κατά 50% η Ferrostaal και κατά 50% η Thyssen Krupp Marine Systems, διαχειριζόταν τις δουλειές των υποβρυχίων.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τις ενδείξεις της Εισαγγελίας του Μονάχου, τα χρήματα έφευγαν από την MFI και υπό την υψηλή εποπτεία ενός 60χρονου Ελληνα μοιράζονταν «χρήσιμες (σ.σ. παράνομες) πληρωμές», για τη σύμβαση των 1,8 δισ. ευρώ που αφορούσαν την κατασκευή των υποβρυχίων 214, οι οποίες αποτελούν ακόμα το «μήλον της Εριδος» μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού Δημοσίου. Ολα τα παραπάνω προκύπτουν από κατάθεση που δόθηκε στην Εισαγγελία του Μονάχου, πριν από την έφοδο στο Εσσεν.

Μέλος της διοίκησης της εταιρείας του Λονδίνου είναι ο Κλάους Λέσκερ, που ανακρίθηκε την περασμένη Τετάρτη στο Μόναχο. Σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, από το Λονδίνο ήταν «ευκολότερο να λαδώνει κανείς παρά από το Εσσεν». Τα στελέχη της εταιρείας που εξετάστηκαν δήλωσαν έκπληκτα από το γεγονός ότι σε μία χώρα της «Ευρωπαϊκής Ενωσης ζητούσαν και έπαιρναν τόσο υψηλές μίζες». Τα στελέχη αυτά επιβεβαίωσαν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι στην Ελλάδα, όπως και στην Πορτογαλία, κατεβλήθησαν μίζες σε αξιωματούχους που ελάμβαναν τις αποφάσεις για την παραγγελία των υποβρυχίων.

Ο Ελληνας μεσάζων προετοίμαζε για τον σκοπό αυτό «συμβόλαια συμβούλων», αλλά στην πραγματικότητα ήταν «αχυράνθρωπος». Το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας γνώριζε για τις πληρωμές αυτές, που σε κάποιες περιπτώσεις προσέγγιζαν το 2,5-3% της σύμβασης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, ξεπέρασαν το 5% ή τα 50 εκατομμύρια ευρώ και φαίνεται ότι δόθηκαν για προμήθεια σε συγκεκριμένη εταιρία απ’ όπου, σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, κατευθύνθηκαν σε κρατικούς αξιωματούχους.

Για το «Παπανικολής», το πρώτο από τα υποβρύχια που παρελήφθησαν από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, κατεβλήθη από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας το 75% του τιμήματος, κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ. Καθώς οι «μίζες» δίνονταν προ rata, δηλαδή ανάλογα με το ύψος της πληρωμής από τον πελάτη προς τις κατασκευάστριες εταιρείες, για το υποβρύχιο που «έγερνε» κατεβλήθησαν, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις της έρευνας, περίπου 10-12 εκατομμύρια ευρώ σε «χρήσιμες πληρωμές». Οι συνολικές πληρωμές, και ενόψει του γεγονότος ότι η κοινοπραξία Ferrostaal/HDW αγόρασε το 2001 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, «πρέπει να ήταν πολύ υψηλότερες», σύμφωνα με μία κατάθεση που δόθηκε στο Μόναχο.

Μίζες – καμουφλάζ στα αντισταθμιστικά

Όπως αναφέρει ο Σκάι, φαίνεται από καταγγελίες στελεχών της Ferrostaal ότι οι μίζες σε Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους καμουφλαρίστηκαν στα προγράμματα των αντισταθμιστικών.

Αναλυτικά, το 2000 το ΥΠΕΘΑ, μαζί με την αρχική προμήθεια των τριών υποβρυχίων Τύπου Παπανικολής που κόστισε 1,26 δισ. ευρώ, υπέγραψε με τη γερμανική HDW μία σύμβαση για την υλοποίηση αντισταθμιστικών ωφελημάτων, ονομαστικής αξίας 281 εκατομμυρίων ευρώ. Το ίδιο συνέβη και με την προμήθεια του τέταρτου υποβρυχίου και τον εκσυγχρονισμό τριών παλαιότερων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.

Το κόστος της προμήθειας του τέταρτου υποβρυχίου το 2002 ανήλθε στα 396,18 εκατομμύρια ευρώ και η σύμβαση του εκσυγχρονισμού των παλαιότερων υποβρυχίων που υπογράφηκε την ίδια ημέρα ανήλθε στα 876, 88 εκατ. ευρώ. Η συμφωνία των αντισταθμιστικών ωφελημάτων είχε ονομαστική αξία περίπου στο 8% των κύριων συμβάσεων.

Την υλοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων ανέλαβε η HDW και η επίσης γερμανική εταιρία Ferrostaal. Η πλειονότητα των προγραμμάτων αφορούσε την παροχή εξοπλισμού και μεταφοράς τεχνογνωσίας στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για την κατασκευή των Υποβρυχίων. Είχαν συμφωνηθεί επίσης να πραγματοποιηθούν και κάποια προγράμματα στον εμπορικό τομέα των Ναυπηγείων τα οποία παραμένουν ανεκτέλεστα.

Σύμφωνα με τον Σκάι, το υπουργείο Άμυνας μέχρι στιγμής δηλώνει άγνοια για το θέμα αλλά συνεργάτες του υπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου σχολιάζουν ότι εφόσον έρθουν στοιχεία από τις γερμανικές αρχές το Υπουργείο θα τα παραπέμψει στη δικαιοσύνη για να αρχίσει η σχετική έρευνα."

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%8D%CF%87%CE%B9%CE%B1



Τι θα πει "εφόσον έρθουν στοιχεία", κ. Βενιζέλο μου; Μόνα τους θα έρθουν τα στοιχεία; Ίδια μέθοδο κι εσείς όπως οι προηγούμενοι, όπου βοούσε η υφήλιος για τη Siemens αλλά η ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη δεν έστελνε επί 2 χρόνια ούτε αίτημα για να παραλάβει τα στοιχεία;

Κατά τα άλλα, το φαγοπότι ορισμένων (π.χ. στρατιωτικές προμήθειες) συνεχίζεται ενώ ο κόσμος ψάχνεται να δει από που θα κόψει ότι μπορεί, και συνεχίζει να σκύβει το κεφάλι και να δέχεται θυσίες (που όμως αφορούν και τη ζωή των παιδιών του), ελπίζοντας ότι το παλιό, καλό σύστημα τώρα θα αλλάξει...

Η Ελληνική κρίση....

Η ελληνική κρίση δεν αποδεικνύεται σωτήρια μόνο για τη Γερμανία αλλά και τη Γαλλία και για ολόκληρη την ευρωζώνη, με τα οικονομικά στοιχεία γι’ αυτήν να βελτιώνονται για 1η φορά από την αρχή της ύφεσης και όπως παραδέχτηκε η ίδια η υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, Christine Lagarde, χάρη στην Ελλάδα η Ευρώπη έγινε πιο ανταγωνιστική, χωρίς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να χρειαστεί να ζητήσουν από την ΕΚΤ να παρέμβει. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα διασύρθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα και για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου με υψηλό χρέος, ανοίγοντας το δρόμο για τη λήψη πολύ σκληρών μέτρων και αλλού, ώστε να εξασφαλιστούν απόλυτα τα συμφέροντα του έξυπνου χρήματος.

Έτσι, όσο η Ελλάδα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο ζητώντας, χωρίς αποτέλεσμα, αλληλεγγύη και στήριξη από τους ευρωπαίους εταίρους της, αυτοί έβγαιναν κερδισμένοι από την κρίση της και δεν είναι καθόλου τυχαίο πρωτοσέλιδο μεγάλης γαλλικής εφημερίδας με τη σχετική συνέντευξη της Γαλλίδας υπουργού οικονομικών και τίτλο, ‘Ευχαριστούμε Ελλάδα’.

Τέλος, όσον αφορά στη συμφωνία για παροχή ‘διπλής βοήθειας’ που επετεύχθη την Πέμπτη, αυτή εξυπηρετεί, πρωτίστως, τα συμφέροντα της Γερμανίας και των τραπεζιτών του ΔΝΤ και δευτερευόντως τη Γαλλία και τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης αλλά σε καμία περίπτωση αυτά της Ελλάδας, η οποία μπαίνει σε μία νέα φάση οικονομικής υποδούλωσης.

Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής ΕΚΤΑ,

από το : http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/l-r----a------2010032521450/

Η Ελλάδα χρειάζεται 75 δισ. ευρώ για «δίχτυ ασφαλείας», εκτιμά ο Economist

Κεφάλαια 75 δισ. ευρώ χρειάζεται η Ελλάδα ως «δίχτυ ασφαλείας» για την ομαλή αναχρηματοδότηση του χρέους της, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών του Economist, ποσό το οποίο απέχει πολύ από τα 25 δισ. ευρώ που φημολογείται ότι είναι το ύψος του «πακέτου στήριξης» ΕΕ-ΔΝΤ.

Σύμφωνα με τον Economist, το πακέτο στήριξης είναι μία «προσωρινή λύση» για την ελληνική οικονομία, καθώς θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αποκατασταθούν τα δημόσια οικονομικά, «κάτι που σημαίνει ότι ένα πολύ μεγαλύτερο ταμείο διάσωσης θα χρειαστεί για να αποφευχθεί η παύση πληρωμών».

Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές του περιοδικού, με την παρέμβαση του ΔΝΤ η ελληνική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο πρόβλημα: Η μείωση των κρατικών δαπανών που απαιτεί το Ταμείο οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση την οικονομία και καθιστά δυσκολότερη την αύξηση των δημοσίων εσόδων.

Έτσι, θα χρειαστούν και νέες περαιτέρω περικοπές στον προϋπολογισμό της χώρας.

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αυξήσει το πρωτογενές ισοζύγιο του προϋπολογισμού (δηλαδή αυτό που δεν περιλαμβάνει τις πληρωμές τόκων) κατά 13,5% του ΑΕΠ για να καλύψει το χρέος της, γεγονός που θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη.

Η μείωση του ελλείματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ (στο 2,6% συγκεκριμένα), εκτιμάται ότι μπορεί να επιτευχθεί μέχρι το τέλος του 2014 (έναντι του 2013 που προβλέπει η ελληνική κυβέρνηση στο Πρόγραμμα Σταθερότητας).

Το κόστος της εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους (τόκοι) θα αυξηθεί από το 5% του ΑΕΠ στο 8,4% μέχρι το 2014, λόγω του υψηλότερου κόστους έκδοσης νέων ομολόγων και της αναχρηματοδότησης των παλαιότερων ομολόγων, ενώ μέχρι τότε το -ονομαστικό- ΑΕΠ υπολογίζεται ότι θα έχει μειωθεί κατά 5%.

Το κρατικό χρέος προβλέπεται ότι θα αυξηθεί έως το 2014 στο 152,5% του ΑΕΠ ή σε απόλυτα μεγέθη σε 344,2 δισ. ευρώ από 269,3 δισ. ευρώ στα τέλη του 2009.

Αναδημοσίευση : http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1120701&lngDtrID=251

Αυτοκινητο με χρήση αέρα για καύσιμο

Car Runs On Air

Everything is OK

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ No 2 / Μητσοτάκης - The Shock Doctrine 2

Απο το: http://www.nooz.gr/greece/mitsotakis-i-katastasi-8umizei-tis-paramones-tis-diktatorias το διαβασα στο http://www.capital.gr/gmessages/showtopic.asp?id=1527400&pg=388 και το παραδιδω ατοφιο ....μαζι με τη φωτογραφία!!!!

Με τις παραμονές της δικτατορίας παρομοίασε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τη σημερινή κατάσταση με αφορμή την οικονομική κρίση, σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του Σκάι και τον Αλέξη Παπαχελά.Τόνισε ότι "χωρίς καμιά αμφιβολία βρισκόμαστε σε μία καμπή, η εποχή αυτή μου θυμίζει τις παραμονές της δικτατορίας, όταν ο πολιτικός κόσμος δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του και να εμποδίσει την δικτατορία που την βλέπαμε να έρχεται".

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σημείωσε ότι αυτό που τον φοβίζει περισσότερο είναι η κοινωνική αναταραχή. "Ως που νομιμοποιείται να προχωρήσει η μειοψηφία. Ο νομος της δημοκρατίας επιβάλλεται από την ισχύ του κράτους. Δεν μπορεί να κλείνει το κέντρο της Αθήνας, υπάρχουν όρια. Να επιβάλει το νομο η κυβέρνηση. Η Ο νόμος της Δημοκρατίας είναι παντοδύναμος", σημείωσε ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ. Επεσήμανε ότι ολοι πρεπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και έκανε αιχμηρη αναφορά στον Αλεξη Τσίπρα, λέγοντας ότι γεννήθηκε στα πούπουλα και μεγάλωσε στα πούπουλα.

Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε με καλά λόγια για τον Γιώργο Παπανδρέου, σημείωσε όμως οτι πρέπει να μπει καινούργιο αίμα και να παρεμερίσει το βαθύ ΠΑΣΟΚ.

Τέλος, για τα ελληνοτουρκικά παρατήρησε ότι τα προβλήματα στο Αιγαίο μπορούν να λυθούν με καλή πίστη. "Δεν φοβάμαι τους τουρκους.Δεν θα επιχειρήσουν να επωφεληθούν της κατάστασης" εκτίμησε.

Δειτε το video οπωσδήποτε:

ALEX JONES ON GREECE (Greek subs)

http://www.youtube.com/watch?v=p9JsRYV_FlM&feature=player_embedded

ΤΙ ΕΣΤΙ ΔΝΤ

ΤΙ ΕΣΤΙ ΔΝΤ
πηγη : http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1527400&pg=378

Την ώρα που οργιάζουν οι φήμες και οι δηλώσεις για προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κανείς δεν φαίνεται να "θυμάται" τις περιπτώσεις που επενέβη ο οργανισμός, και τις επιδράσεις που είχε στις συγκεκριμένες χώρες που "βοήθησε" ή ποιος πραγματικά είναι ο ρόλος του.

Το IMF (International Monetary Fund) είναι ένας "εξειδικευμένος" μηχανισμός των Ηνωμένων Εθνών, συγγενής με τη Διεθνή Τράπεζα, με έδρα την Ουάσιγκτον. Ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1944, ενώ ουσιαστικά ξεκίνησε τη λειτουργία του το Μάρτιο του 1947, σαν αποτέλεσμα των αποφάσεων της διάσκεψης του Bretton Woods, οι οποίες αφορούσαν την "ανοικοδόμηση" του παγκόσμιου οικονομικού "συστήματος".

Στις αρμοδιότητές του συγκαταλέγονται η προώθηση της διεθνούς συνεργασίας στη νομισματική πολιτική, η επέκταση του παγκόσμιου εμπορίου, η σταθεροποίηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, η... παροχή πιστώσεων, η επιτήρηση της πολιτικής του χρήματος και η προσφορά "τεχνικής" βοήθειας. Το ΔΝΤ έχει σήμερα 186 μέλη-χώρες, το δικαίωμα ψήφου των οποίων καθορίζεται από το μερίδιο τους στα κεφάλαια του "οργανισμού". Οι αποφάσεις του ΔΝΤ οφείλουν να λαμβάνονται με πλειοψηφία 85%, ενώ τα μέλη με τα μεγαλύτερα "μερίδια ψήφου" είναι οι ΗΠΑ με ποσοστό 16,77%, η Ιαπωνία με 6,02%, η Γερμανία με 5,88%, η Γαλλία με 4,86%, η Μ. Βρετανία με ποσοστό 4,86% και η Κίνα με ποσοστό 3,66%.

Το ΔΝΤ απασχολεί 2.700 άτομα υπό την ηγεσία ενός διευθύνοντος συμβούλου (σήμερα του Γάλλου, πρώην υπουργού οικονομικών, D. Strauss-Kahn) ο οποίος, με βάση μία άτυπη συμφωνία μεταξύ των Η.Π.Α. και μερικών ευρωπαϊκών χωρών, οφείλει να είναι πάντοτε Ευρωπαίος. Ο πρώτος "αντικαταστάτης" του αντίθετα (First Deputy Managing Director) είναι πάντοτε Αμερικανός - σήμερα ο John Lipsky.

Αντικείμενο και Στόχοι: Όταν ένα μέλος του ΔΝΤ αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, έχει τη δυνατότητα να ζητήσει τη βοήθεια του "ταμείου". Το ΔΝΤ τότε παρέχει πιστώσεις περιορισμένης διάρκειας στις χώρες που αιτούνται τη συνδρομή του, οι οποίες όμως είναι συνδεδεμένες με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, απαιτείται η άμεση μείωση των δημοσίων δαπανών, ο χαμηλός πληθωρισμός, η αύξηση των εξαγωγών, καθώς επίσης η απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού κλάδου.

Τρόποι επίτευξης των στόχων: Κάθε χώρα-μέλος λαμβάνει μία επονομαζόμενη "στάθμιση", σύμφωνα με την οποία καθορίζονται οι υποχρεώσεις χρηματικής συμμετοχής της στο ταμείο του ΔΝΤ (σε χρυσό, συνάλλαγμα και τοπικό νόμισμα), τα δικαιώματα της σε παροχή πιστώσεων, η βαρύτητα της ψήφου, καθώς επίσης το ύψος των πιστώσεων που μπορεί να απαιτήσει.
Περαιτέρω, όταν ένα κράτος-μέλος βρεθεί σε οικονομική δυσκολία, έχει κατ' αρχήν τη δυνατότητα να "αιτηθεί" την παροχή πίστωσης εκ μέρους του ΔΝΤ. Η πίστωση αυτή είναι συνδεδεμένη με τις προϋποθέσεις που αναφέραμε προηγουμένως (μείωση των δημοσίων δαπανών κλπ), τις οποίες είναι υποχρεωμένο να τηρήσει.

Από το 1969 και μετά ισχύουν τα ονομαζόμενα "Ειδικά Δικαιώματα Λήψης" (ΕΔΛ). Σύμφωνα με αυτά, ένα κράτος-μέλος έχει το δικαίωμα να αγοράσει συνάλλαγμα, με τη μεσολάβηση του ΔΝΤ. Για το συνάλλαγμα αυτό, το κράτος-μέλος πληρώνει με "ΕΔΛ". Το "ΕΔΛ" είναι λοιπόν ένα είδος "παγκοσμίου χρήματος", το οποίο αφορά τη διακίνηση των συναλλαγών των κεντρικών τραπεζών και καθορίζεται ως εξής:

* Τα "ΕΔΛ" προσφέρονται σε συγκεκριμένο ύψος
* Για τα "ΕΔΛ" πρέπει να πληρώνονται τόκοι
* Μέσω των "ΕΔΛ" αυξάνεται σημαντικά η διεθνής ρευστότητα (πιστωτική επέκταση)
* Σε κάθε αύξηση των "ΕΔΛ", ελέγχεται εάν υπάρχει παγκοσμίως ανάγκη εξουδετέρωσης ενδεχόμενων πληθωριστικών τάσεων

Για παράδειγμα, όταν η Τουρκία (αναπτυσσόμενη χώρα) απευθύνεται στο ΔΝΤ, επειδή χρειάζεται συνάλλαγμα για την πληρωμή των υποχρεώσεων της, τότε το ΔΝΤ ορίζει μία χώρα - για παράδειγμα τις Η.Π.Α.- με υψηλά συναλλαγματικά αποθέματα. Η χώρα αυτή τότε (οι Η.Π.Α.) πουλάει στην Τουρκία συνάλλαγμα, λαμβάνοντας έναντι αυτού "ΕΔΛ".


Πιστωτές: Μέχρι το 1977, πιστωτές του ΔΝΤ ήταν τόσο οι αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και οι βιομηχανικές - για παράδειγμα, η Μ. Βρετανία ήταν ανέκαθεν ένας από τους μεγαλύτερους. Έως τότε η "εξάρτηση" δεν χρησιμοποιούταν, όσον αφορά τη Μ. Βρετανία, η οποία ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΔΝΤ. Το γεγονός όμως αυτό άλλαξε μετά την πολλαπλή υποτίμηση της Στερλίνας, όπου για πρώτη φορά το ΔΝΤ συνέδεσε την παροχή δανείου (stand-by-credit που ζητήθηκε από τη Μ. Βρετανία το 1977), με την ανάληψη σημαντικών δεσμεύσεων εκ μέρους της - όπως για παράδειγμα τον περιορισμό των κοινωνικών δαπανών και την κατάργηση των ελέγχων στις εισαγωγές.

Από τη στιγμή εκείνη και μετά το ΔΝΤ θεωρήθηκε σαν η τελευταία λύση για την αναζήτηση πιστώσεων, επειδή σήμαινε αυτόματα την ανάμιξη μίας χώρας (κυρίως των Η.Π.Α.) στα εσωτερικά ζητήματα κάποια άλλης (απώλεια της Εθνικής κυριαρχίας). Έκτοτε έπαψαν να αιτούνται τη βοήθεια του οι βιομηχανικές χώρες, οι οποίες δεν ήθελαν προφανώς την ανάμιξη των Η.Π.Α. στα εσωτερικά τους θέματα.


Οι παρεμβάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

Ασιατική κρίση (1997-1998: ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ): Την ώρα που το ντόμινο της ασιατικής κρίσης απειλεί να φτάσει μέχρι την Ιαπωνία, το ΔΝΤ δίνει δάνεια 55 δισ. δολαρίων στην Κορέα, 17 δισ. στην Ταϊλάνδη και 23 δισ. στην Ινδονησία. Είναι η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής διάσωση του ΔΝΤ και συνοδεύεται από το πρόγραμμα που έμεινε γνωστό ως SAP (structural adjustment policies), μέσω του οποίου επιβάλλονται μέτρα λιτότητας όπως η περικοπή των κρατικών δαπανών, η αύξηση των επιτοκίων, η αναδιάρθρωση του χρηματοοικονομικού συστήματος, η ανάκληση αποφάσεων για την προστασία του εμπορίου και η ρευστοποίηση αφερέγγυων επιχειρήσεων. Τα προγράμματα προκαλούν σημαντική υποτίμηση των νομισμάτων, κύμα χρεοκοπιών, δραματική απώλεια θέσεων εργασίας και αύξηση των τιμών στα είδη καθημερινής κρίσης, πυροδοτώντας κοινωνική αναταραχή και βίαιες εκδηλώσεις.

Αργεντινή (1999-2001: ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ): Στα τέλη του 2000 και υπό την απειλή χρεοκοπίας, εξασφαλίζει δάνειο 40 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ. Η διαχείριση της κρίσης εκ μέρους του οργανισμού θεωρείται αποτυχημένη, κυρίως γιατί επέβαλε τους ίδιους όρους λιτότητας που είχαν χρησιμοποιηθεί και κατά την ασιατική κρίση του '97. Το 2001 η χώρα δεν αποφεύγει τη χρεοκοπία και το τραπεζικό της σύστημα καταρρέει. Ακολουθούν τρία χρόνια επώδυνης οικονομικής συρρίκνωσης και πολιτικής κρίσης. Με την αποπληρωμή μεγάλου μέρους των δανείων, το 2006, η Αργεντινή κάνει το πρώτο βήμα για την ανάκτηση της οικονομικής της ανεξαρτησίας.

Τουρκία (κατ΄ επανάληψη): Αποτελεί τακτικό "πελάτη" του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς έχει λάβει κατ' επανάληψη δάνεια. Μερικά παραδείγματα αποτελούν τα 4 δισ. δολάρια του 1999, τα 7,5 δισ. δολάρια του 2000 και το 3ετές πρόγραμμα των 10 δισ. δολαρίων που συμφωνήθηκε το 2004. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η εμπλοκή του στην οικονομία της Τουρκίας έχει στεφθεί από επιτυχία, όμως, εξαιτίας των αυστηρών όρων που θέτει, αποτελεί "κόκκινο πανί" για τους Τούρκους, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του οργανισμού να αποτελούν συχνό φαινόμενο. Έτσι, ο Erdogan απέφευγε με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια της τελευταίας οικονομικής κρίσης να προσφύγει στο ΔΝΤ, γνωρίζοντας ότι οι απαιτήσεις του οργανισμού για μειώσεις κρατικών δαπανών και αναδιάρθρωση προϋπολογισμού θα στοίχιζαν πολιτικά και μάλιστα σε μία εποχή που η χώρα διένυε προεκλογική περίοδο.

Ισλανδία (2008): Ήταν η πρώτη βιομηχανική χώρα που χρειάστηκε τη διάσωση του ΔΝΤ από τη συμφωνία της Βρετανίας το 1976. Υπό την απειλή χρεοκοπίας, η Ισλανδία πήρε δάνειο 2,4 δισ. δολαρίων. Ο οργανισμός, όμως, καθυστερεί την εκταμίευση των δόσεων σε μια εκβιαστική κίνηση που στοχεύει να πιέσει τη χώρα να αποζημιώσει τη Βρετανία και την Ολλανδία για τα χρήματα που έχασαν οι πολίτες τους στις ισλανδικές τράπεζες. Παράλληλα, επιβάλλει σκληρούς όρους, όπως μείωση κατά 10% των δαπανών όλων των υπουργείων και αύξηση των επιτοκίων.

Ουκρανία (2008): Εν μέσω προβλημάτων ρευστότητας λόγω της κρίσης του 2008, πήρε δάνειο 16,5 δισ. δολαρίων. Όμως, οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για περικοπές δαπανών, πωλήσεις τραπεζών και ενίσχυση του χρηματοοικονομικού συστήματος ενέτειναν την πολιτική κρίση της χώρας. Βλέποντας ότι οι όροι του δεν ακολουθούνται, το ΔΝΤ πάγωσε τη συνεργασία του.

Ουγγαρία (2008): Η αύξηση των επιτοκίων, η κατάργηση του 13ου μισθού στο δημόσιο, η μείωση της 13ης σύνταξης και η περικοπή των δαπανών των υπουργείων ήταν μερικοί από τους όρους που έθεσε το ΔΝΤ για το δάνειο των 25 δισ. δολαρίων.

Λευκορωσία (2008): Για το ασυνήθιστα μεγάλο (για τα δεδομένα της χώρας) δάνειο των 2,5 δισ. δολαρίων, συμφώνησε να προχωρήσει στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% και να παγώσει τους μισθούς.

Λετονία (2008) ΔΝΤ και ΕΕ αποφάσισαν να στηρίξουν από κοινού τη χώρα κατά την κρίση του 2008, με ένα δάνειο 1,7 δισ. δολαρίων. Ενώ οι κινήσεις περικοπής δαπανών ικανοποίησαν τους Ευρωπαίους, το ΔΝΤ θεώρησε ότι η Λετονία δεν επιδεικνύει επαρκή πολιτική βούληση, με αποτέλεσμα να επιβάλει αυστηρότερους όρους. Το ρήγμα ανάμεσα σε ΔΝΤ και ΕΕ προκάλεσε καθυστερήσεις στην εκταμίευση των δόσεων.

Πακιστάν (2008): Εξασφάλισε δάνειο 7,6 δισ. δολαρίων. Ως αντάλλαγμα αναγκάστηκε να αναστείλει τις επιδοτήσεις σε ενέργεια, πετρέλαιο και λιπάσματα, να μειώσει τις κρατικές δαπάνες, να αυξήσει τους φόρους και τα επιτόκια.

Σερβία (2009): Χρειάστηκε δάνειο 3 δισ. ευρώ για να ξεπεράσει την κρίση του 2008. Για να το εξασφαλίσει συμφώνησε σε σκληρούς όρους, όπως η απώλεια του 1/5 των 70.000 θέσεων εργασίας του δημοσίου τομέα και το πάγωμα των μισθών.

Ρουμανία (2009): Οι όροι λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ για το δάνειο των 20 δισ. ευρώ, το 2009, έριξαν την κυβέρνηση της Ρουμανίας, προκαλώντας την αναστολή της εκταμίευσης των δόσεων. Η ροή της χρηματοδότησης φαίνεται να αποκαθίσταται, καθώς η νέα κυβέρνηση ενέκρινε μέτρα όπως η σύνδεση των συντάξεων με τον πληθωρισμό, έναντι του μέσου όρου των μισθών.

Σρι Λάνκα (2009): Αν και οι διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα, το ΔΝΤ συμφώνησε να δώσει δάνειο 2,5 δισ. δολαρίων στη Σρι Λάνκα για να αντιμετωπίσει την τελευταία οικονομική κρίση και να ανοικοδομήσει τη χώρα μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Μεξικό (1995): Το ΔΝΤ συνεργάστηκε με το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για το δάνειο των 30 δισ. δολαρίων που έδωσε το 1995. Ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων που επέβαλε, ο αριθμός των Μεξικανών που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασε το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 20%.

Ρωσία (κατ΄ επανάληψη): Το ιστορικό του ΔΝΤ στη Ρωσία δεν είναι το καλύτερο. Η χώρα έλαβε δάνεια τουλάχιστον 20 δισ. δολαρίων από το 1992 έως το 1996 και άλλα 41,5 δισ. δολάρια το 2008, όμως, δεν προχώρησε ποτέ στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Λανθασμένες οικονομικές πολιτικές και κακοδιαχείριση (αφού αρκετά δισ. από τα δάνεια εκλάπησαν), οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Βραζιλία (1998, 2002): Έλαβε 41,5 δισ. δολάρια το 1998 και άλλα 30 δισ. δολάρια το 2002. Το ΔΝΤ ζήτησε από τη Βραζιλία να εμφανίσει πλεονασματικό προϋπολογισμό, κάτι που σήμαινε χρόνια περικοπών στις δαπάνες και τις θέσεις εργασίας του δημοσίου.

Βρετανία (1976): Η κατάρρευση της στερλίνας έναντι του δολαρίου το 1976 έριξε τη Βρετανία σε μία οικονομική και πολιτική κίνηση. Η κυβέρνηση των Εργατικών προχώρησε στην ταπεινωτική κίνηση της προσφυγής στο ΔΝΤ (που μέχρι τότε βοηθούσε οικονομικά μόνο χώρες του τρίτου κόσμου) και ζήτησε δάνειο 2,3 δισ. στερλινών. Το τίμημα ήταν βαρύ, καθώς το ΔΝΤ απαίτησε από το Λονδίνο επώδυνες περικοπές κρατικών δαπανών.

Ρωσία: Πτώση της ανεργίας στο 8,6% το Φεβρουάριο

Αναδημοσίευση απο το : http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1605677&pg=1&pid=1606520&orderdir=asc#post_1606520

9/3/2010
17:57

Στο 8,6% υποχώρησε το ποσοστό ανεργίας στη Ρωσία το Φεβρουάριο σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, υποχωρώντας από το 9,2% που σημειώθηκε τον Ιανουάριο. Όπως αναφέρει το Dow Jones Newswires, ο αριθμός των ανέργων διαμορφώθηκε σε 6,4 εκατ.

Η οικονομία της Ρωσίας τεχνικά εξήλθε τις ύφεσης το 2009 εμφανίζοντας επέκταση για δύο διαδοχικά τρίμηνα, αφού πρώτα η ανεργία έφτασε το 9,5%. Ωστόσο μεγάλο μέρος της ανάκαμψης που παρατηρείται οφείλεται στις εξαγωγές εμπορευμάτων, οι οποίες έχουν ενισχυθεί λόγω της ανόδου των τιμών του αργού, ενώ τομείς όπως ο μεταποιητικός και ο κατασκευαστικός συρρικνώνονται.

Σχολιο δικό μου: Η Ρωσική οικονομία μην έχοντας κανένα αναπτυξιακό μοντέλο στην ατζέντα της ουσιαστικά επιβιώνει απο το φυσικό αέριο και τις εξαγωγές οπλισμού και οπλικών συστημάτων αν και αυτή η αγορά δοκιμάζεται λόγω πολλών κακοτεχνιών που εμφανίζονται και που έχουν αναγκάσει ακόμα και παραδοσιακούς πελάτες της άλλοτε κραταιάς υπερδύναμης να φτάσουν μέχρι και σε ακυρώσεις παραγγελιών. Μέσα από αυτό το ομιχλώδες τοπίο η Ρωσική οικονομία μπορεί να εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης, αλλά είναι βασισμένα στις εξαγωγές αερίου και πετρελαϊκών προϊόντων και λιγότερο σε αναπτυξιακές επενδύσεις και τον εμπορικό τομέα. Οπότε η ανεργία όπως διαμορφώνεται και αντίστοιχα η συρρίκνωση της δεν ξέρουμε κατά πόσον αντικατοπτρίζει μια υγιή οικονομική εικόνα ή είναι κίβδηλη.

Οι δέκα "μύθοι" της κινεζικής οικονομίας

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://www.capital.gr/News.asp?id=929504

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη Πολλές συζητήσεις, αναλύσεις και εκτιμήσεις γίνονται τελευταία για το γεγονός ότι η οικονομία της Κίνας αναπτύσσεται ραγδαία και δείχνει ότι πιθανότατα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται παρά τη χρηματοοικονομική κρίση. Οι απόψεις διίστανται αναφορικά με το αν ο ασιατικός γίγαντας έχει «ξυπνήσει», «κοιμάται» ή απλώς έχουν υπερεκτιμηθεί οι δυνάμεις του. Μελέτη ενός συντηρητικού think tank των ΗΠΑ, του The Heritage Foundation, κάνει λόγο για «παραπλανητική πληροφόρηση» για την οικονομία της χώρας που «παίρνει διαστάσεις ίσως πιο γρήγορα και από την ίδια την οικονομία». Οι «παρεξηγήσεις» για την κινεζική οικονομία αποτελούν εν μέρει συνάρτηση των αναξιόπιστων οικονομικών μεγεθών που δημοσιεύει η κινεζική κυβέρνηση, αναφέρει η μελέτη, καθώς επίσης και των εσφαλμένων αντιλήψεων των Αμερικανών. Υπάρχουν εντούτοις ορισμένα σημαντικά σημεία τα οποία κρύβονται πίσω από χαρακτηρισμούς όπως «η δεκαετία της Κίνας» ή «ο αιώνας της Κίνας», τα οποία αποδεικνύονται εντελώς λανθασμένα, σύμφωνα με το «The Heritage Foundation» την οποία υπογράφει ο Derek Scissors ερευνητής που εστιάζει στις οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας. Ο Scissors παραθέτει και αναλύει τους «δέκα μύθους» της κινεζικής οικονομίας που αφορούν τη νέα δεκαετία, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι οι υπερβολικές εκτιμήσεις για τις ικανότητες της Κίνας και το γεγονός ότι δίνεται έμφαση σε λανθασμένα θέματα οδηγεί τόσο την οικονομική όσο και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε λάθη, αλλά και την ίδια την Κίνα στην εφαρμογή «ασυνάρτητης» στρατηγικής. 1. Η κίνα είναι ο κινητήριος μοχλός της παγκόσμιας ανάπτυξης Ο πρώτος μύθος, σύμφωνα με τον συντάκτη της μελέτης, έχει να κάνει με την αντίληψη ότι η Κίνα αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της παγκόσμιας ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι, σύμφωνα με τον Scissors, ότι το ΑΕΠ της Κίνας αναπτύσσεται εις βάρος των υπόλοιπων χωρών του κόσμου. Αν μία χώρα, εξηγεί ο Scissors, «υπαγορεύει» τους εμπορικούς κανόνες και αποσπά ένα σημαντικό μέγεθος πλούτου από τους εταίρους της, το ΑΕΠ σημειώνει ραγδαία αύξηση ενώ των υπόλοιπων χωρών συρρικνώνεται. Έτσι, φαίνεται ότι η Κίνα οδηγεί την παγκόσμια ανάπτυξη, ενώ στην ουσία πλουτίζει η ίδια εις βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Η Κίνα υπεραποδίδει του υπόλοιπου κόσμου ωστόσο δεν συμβάλλει στο παγκόσμιο ΑΕΠ. Ακριβώς το αντίθετο: Μέρος των κερδών αντικατοπτρίζονται στην αντιστάθμιση των απωλειών του ΑΕΠ για τον υπόλοιπο κόσμο. 2. Η Κίνα μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε 10 χρόνια Πολλοί ποντάρουν στην Κίνα και αναμένουν να ηγηθεί στο μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας. Παρόλα αυτά, το πιθανότερο σενάριο είναι η Κίνα να μην καταφέρει ποτέ να ξεπεράσει τις ΗΠΑ, εκτιμά ο Scissors. Και αυτό γιατί οι ισχυρισμοί υπέρ της Κίνας βασίζονται στην ανάπτυξη της οικονομίας του ασιατικού γίγαντα τα τελευταία 30 χρόνια, κάτι που θεωρείται θεμελιώδες λάθος. Ο ίδιος εκτιμά ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την τάση των προηγούμενων 30 ετών με εκείνη των επόμενων 30 χρόνων. Η Κίνα της περιόδου 1949-1978 δεν έχει καμία σχέση με την Κίνα από το 1979 έως το 2009, συνεπώς είναι λογικό και η επόμενη περίοδος 30 ετών να είναι εντελώς διαφορετική. Ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας του πληθυσμού. Τα τελευταία 30 χρόνια χαρακτηρίστηκαν από δημογραφική έκρηξη που ήταν πολύ ευνοϊκή για την ανάπτυξη της Κίνας. Η επόμενη 30ετία ενδέχεται σε δημογραφικό επίπεδο να μην είναι ευνοϊκή για τη χώρα. Η αντιστροφή της εν λόγω τάσης αναμένεται να ξεκινήσει στα μέσα της δεκαετίας και να συνεχιστεί επ’ αόριστον. 3. Η Κίνα θα γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία, ξεπερνώντας την Ιαπωνία το 2010 Η αλήθεια είναι ότι ενώ οι αναλύσεις αναμένεται να δείξουν ότι η οικονομία της Κίνας ξεπέρασε εκείνη της Ιαπωνίας μέσα στο 2010, αυτό έχει πιθανότατα συμβεί εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι κοινά αποδεκτό, ότι τα επίσημα στοιχεία για την ανεργία δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ανεργία, οι όγκοι των πωλήσεων που δημοσιεύονται συμπεριλαμβάνουν στοιχεία που ποτέ δεν πωλήθηκαν και οι ξένες άμεσες επενδύσεις δεν είναι ξένες. Η κεντρική κυβέρνηση δεν συμφωνεί με τις επαρχίες και οι επαρχίες δεν συμφωνούν με τους νομούς αναφορικά με το ΑΕΠ, τις άμεσες ξένες επενδύσεις και άλλους δείκτες. Συνεπώς η πληροφόρηση για την πραγματική εικόνα της χώρας είναι αδύναμη, ωστόσο τα διαθέσιμα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η Κίνα έχει ξεπεράσει την Ιαπωνία εδώ και χρόνια. Επίσης, σύμφωνα με την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (purchasing power parity), δείκτης εξισορρόπησης των διαφορετικών οικονομιών, η Κίνα ξεπέρασε την Ιαπωνία τη δεκαετία του 1990. 4. Η Κίνα είναι η «τράπεζα» της Αμερικής Η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαθέτει ένα γιγαντιαίο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο αναμένεται να διατηρηθεί σε αυτά τα επίπεδα και θα επιφέρει πλήγμα στην οικονομία για την επόμενη δεκαετία. Η Κίνα αγοράζει κάποια από αμερικανικά ομόλογα για να χρηματοδοτήσει το χρέος, ενώ διαθέτει σχεδόν 800 δισ. δολάρια σε treasuries και ίσως ακόμη τόσα σε άλλους τίτλους. Ακόμη και έτσι, η κοινότυπη θεωρία -ότι η Αμερική έχει ανάγκη τη χρηματοδότηση της Κίνας για να συνεχίσει τις υπερβολικές της δαπάνες- αποδεικνύεται λανθασμένη, αναφέρει η μελέτη του Scissors, καθώς «εν μέρει λόγω της ζημιογόνου αύξησης του ελλείμματος, οι κινεζικές αγορές ομολόγων έχουν χάσει τη σημαντικότητα τους». Οι επίσημες αγορές αμερικανικών ομολόγων για την Κίνα αναμένεται να μειωθούν κάτω από τα 100 δισ. δολάρια το 2009, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα ανέρχεται στα 1,4 τρισ. δολάρια. Επιπλέον, τον καιρό που οι κινεζικές αγορές ήταν μεγάλες, ήταν γιατί το Πεκίνο δεν είχε άλλη επιλογή παρά μόνο τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Οι ίδιοι κανόνες που διατηρούν το κινεζικό νόμισμα υποτιμημένο, κάνουν το Πεκίνο να μην δαπανά τα κεφάλαια που εισέρχονται στη χώρα. Τα περισσότερα χρήματα που εισρέουν στην Κίνα καταλήγουν στην κεντρική κυβέρνηση, βάσει νόμου. Συνεπώς η Κίνα διαθέτει μία τεράστια «δεξαμενή» δολαρίων και η αμερικανική οικονομία είναι το μόνο στέρεο έδαφος που μπορεί να τα απορροφήσει. Άρα, η Κίνα δεν δάνειζε τόσα χρόνια την Αμερική. Απλώς επένδυε με το μοναδικό τρόπο που μπορούσε. 5. ΗΠΑ και Κίνα αλληλοεξαρτούνται – Είναι η εποχή της «Chimerica» Η εξάρτηση της Κίνας με την Αμερική είναι πραγματική, ωστόσο μάλλον έχει πολύ διαφορετική μορφή από αυτή που πολλοί νομίζουν. Ο όγκος των εξαγωγών της Κίνας προς την Αμερική μειώνεται, ενώ σε όρους ΑΕΠ η Κίνα έχει αντικαταστήσει τις εγχώριες επενδύσεις με τις εξαγωγές από το 1998 και ακόμη περισσότερο από το 2006 όταν κορυφώθηκε η παγκόσμια ζήτηση. Η θεμελιώδης εξάρτηση της Κίνας έχει να κάνει το διεθνές οικονομικό σύστημα το οποίο είναι φτιαγμένο από τις ΗΠΑ και στο οποίο ηγούνται οι ΗΠΑ. Η Κίνα παράγει περισσότερα από αυτά που καταναλώνει σε πολλούς κλάδους. Χωρίς την Αμερική, η συνεχής υπερπροσφορά θα προκαλούσε αποπληθωρισμό και θα έπληττε σημαντικά την ανάπτυξη, εκτιμά το αμερικανικό think tank. Το ίδιο συμβαίνει και σε χρηματοοικονομικό επίπεδο. Αν το δολάριο δεν ήταν το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και η αγορά αμερικανικών ομολόγων ασφαλές καταφύγιο, η ισοτιμία της Κίνας καθώς και το καθεστώς του ισοζυγίου πληρωμών δεν θα λειτουργούσαν. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι η Κίνα είναι ο πιο φθηνός προμηθευτής για πολλά καταναλωτικά προϊόντα στις ΗΠΑ, ωστόσο υπάρχουν και άλλοι που θα ήθελαν να πάρουν τη θέση της, όπως το Βιετνάμ. Χωρίς την Κίνα, οι τιμές καταναλωτή θα ήταν ακριβότερες αλλά όχι πολύ. Τα ανωτέρω υποδεικνύουν ότι η Κίνα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ για να κρατήσει βιώσιμο το μοντέλο ανάπτυξης και οι ΗΠΑ συνεργάζονται με την Κίνα γιατί αυτό βολεύει. 6. Η ελεγχόμενη ισοτιμία της Κίνας αποτελεί βασικό παράγοντα της παγκόσμιας οικονομίας Είναι γνωστή η σημασία των συναλλαγματικών ισοτιμιών και το πόσο επηρεάζουν τις εισαγωγές και τις εξαγωγές, ανάλογα με τις διακυμάνσεις τους. Ωστόσο, πολλές φορές οι ισοτιμίες δεν διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ισοτιμία του γουάν με το δολάριο. Από τον Ιούλιο του 2005 έως τον Ιούνιο του 2008, το γουάν ενισχύθηκε σε ποσοστό 20% έναντι του δολαρίου. Εντούτοις, το ετήσιο εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας με τις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 50%, καθώς η επίδραση της ανατίμησης υπερκαλύφθηκε από άλλους παράγοντες τόσο στην αμερικανική όσο και στην κινεζική πλευρά. Για την Αμερική, τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια και τα αδικαιολόγητα ελλείμματα έβλαψαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την οικονομία από το υποτιμημένο γουάν. Η τεχνητή υποτίμηση του γουάν αντισταθμίζεται πολύ εύκολα από άλλες, εκτεταμένες κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία. Οι κινήσεις του Πεκίνου -χαρίζει εκτάσεις, μπλοκάρει τον ανταγωνισμό, διαθέτει χορηγήσεις και επιδοτεί τις τιμές της ενέργειας- καθιστούν πολύ ανταγωνιστικές τις κρατικές εταιρείες έναντι των ξένων, ασκώντας πιέσεις στην κατανάλωση ξένων προϊόντων. Η ανατίμηση του γουάν θα υπερκαλυπτόταν από αυτό το φαινόμενο. Συνεπώς, η ελεγχόμενη ισοτιμία αποτελεί μονάχα ένα σύμπτωμα του ευρύτερου προβλήματος. 7. Η Κίνα συνεχίζει να αναμορφώνει την οικονομία της Τη δεκαετία του 1980 πραγματοποιήθηκαν πρωτοποριακές μεταρρυθμίσεις στην Κίνα. Η αμέσως επόμενη δεκαετία χαρακτηρίστηκε από συνδυασμό μεταρρυθμίσεων και ακόμη μεγαλύτερων κρατικών παρεμβάσεων, μετά την ασιατική χρηματοοικονομική κρίση. Κατά τη δεκαετία του 2000, σε επίπεδο τιμών, ιδιωτικοποιήσεων ακόμη και ξένων επενδύσεων, η Κίνα άφηνε πίσω την αγορά πολύ πριν την κατάρρευση της Lehman Brothers. Η αναμόρφωση της κινεζικής αγοράς επιβραδύνθηκε σημαντικά το 2002 και στην ουσία σταμάτησε το 2005, αναφέρει ο Scissors. Η ιδιωτικοποίηση του επιχειρηματικού κλάδου στην αρχή σταμάτησε και στη συνέχεια αντιστράφηκε από την κινεζική κυβέρνηση. Όλες οι κινεζικές επιχειρήσεις στους κλάδους που αποτελούν τον πυρήνα της οικονομίας πρέπει να ελέγχονται από το κράτος. Το κράτος ασκεί έλεγχο σε ολόκληρη σχεδόν την οικονομία μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς έχει στην κατοχή του μεγάλες τράπεζες οι οποίες δανείζουν με γνώμονα το συμφέρον του δημοσίου. Τέλος, οι ξένες επενδύσεις αντιμετωπίζουν αυξημένους περιορισμούς. Για παράδειγμα, ο αντιμονοπωλιακός νόμος κατηγορηματικά εξαιρεί τους κρατικούς κολοσσούς και φαίνεται ότι αφορά μόνο τις ξένες εταιρείες, ενώ τον αποκαλούν «μεταρρυθμιστικό». Στον αντίποδα, οι εγχώριες επενδύσεις ενισχύονται από το κράτος. 8. Η τάση αλλάζει υπέρ της εγχώριας κατανάλωσης Τα επίσημα στοιχεία για το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας δείχνουν ότι μειώθηκε κατά 100 δισ. δολάρια το 2009. Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι το μεταξύ τους έλλειμμα θα περιοριστεί περαιτέρω, ωστόσο κατά μικρότερο ποσό. Αυτό θα χαιρετιστεί ως ένα καλοδεχούμενο νέο ή εσφαλμένα ως μία ένδειξη ότι η κινεζική οικονομία αλλάζει. Το εμπορικό πλεόνασμα συρρικνώθηκε γιατί οι κινεζικές εξαγωγές μειώθηκαν περισσότερο από τις εισαγωγές. Με άλλα λόγια, η κινεζική ζήτηση για ξένα προϊόντα περιορίστηκε, ωστόσο η παγκόσμια ζήτηση για κινεζικά προϊόντα περιορίστηκε περισσότερο. Η σημαντικότερη αλλαγή έλαβε χώρα εκτός της Κίνας, καθώς κλονίστηκε η παγκόσμια ζήτηση. Στην πραγματικότητα, το μερίδιο αγοράς της Κίνας αυξάνεται και η χώρα έχει ξεπεράσει ή αναμένεται να ξεπεράσει τη Γερμανία και να γίνει η πρώτη σε εξαγωγές στον κόσμο. Ακόμη χειρότερα, αναφέρει η μελέτη, η υπερβολική αύξηση των επενδύσεων κατά τη διάρκεια της χρηματοοικονομικής κρίσης έχει επιδεινώσει το πρόβλημα της υπερπροσφοράς. Καθώς η παγκόσμια ζήτησει έχει μειωθεί, η κινεζική παραγωγική ικανότητα, ωθούμενη από τις επενδύσεις, έχει αυξηθεί. Η περίσσεια παραγωγικής ικανότητας θα δημιουργήσει ακόμη πιο έντονο κλοιό πιέσεων για τις εξαγωγές το 2010 και μετά. Συνεπώς, εντείνεται η κυριαρχία των επενδύσεων έναντι της κατανάλωσης στην ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας. 9. Οι εκπομπές ρύπων της Κίνας είναι σχεδόν ίδιες με αυτές της Αμερικής Στην πραγματικότητα οι εκπομπές ρύπων της Κίνας είναι κατά 25% περισσότερες από αυτές της Αμερικής και η διαφορά μεγαλώνει κάθε μέρα. Η προσπάθεια περιορισμού των εκπομπών ρύπων με σκοπό την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου, ήτοι της κλιματικής αλλαγής, δεν θεωρείται κάτι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κινεζική οικονομία, αλλά θα έπρεπε να είναι. Η Κίνα αναμένεται να παράγει την πλειονότητα των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, σε παγκόσμιο επίπεδο, την επόμενη δεκαετία. Στον αντίποδα, ο πληθυσμός της Κίνας θα μειωθεί κάτω από το 20% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού. Οι εκπομπές ρύπων σχετίζονται με το μοντέλο ανάπτυξης της Κίνας και όχι το μέγεθός της. Εξάλλου, τα αναπάντητα ερωτήματα για τα κινεζικά οικονομικά στοιχεία, αφορούν και το περιβάλλον. Η κινεζικό ΑΕΠ είναι πιθανότατα υποτιμημένο, όπως και η χρήση της ενέργειας και η ρύπανση, υποστηρίζει ο Scissors. Ο κυβερνητικός έλεγχος δεν λειτουργεί σωστά λόγω των περιορισμένων χρηματοδοτήσεων και των πολιτικών κινήτρων. Έχουν σημειωθεί επανειλημμένως αποτυχημένες προσπάθειες να παραμείνουν κλειστά ανθρακωρυχεία που δεν είναι ασφαλή και ξεπερασμένες χαλυβουργίες, ενώ η παραγωγή τους αγνοείται γιατί θα έπρεπε να έχουν κλείσει. Οπότε, η ποσότητα των εκπομπών ρύπων είναι αμφίβολη. 10. Η Κίνα διαθέτει επίσημο πρόγραμμα για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα Η Κίνα δεν έχει δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές ρύπων αλλά την ένταση των εκπομπών, που στην προκειμένη υπολογίζονται σε εκπομπές ανά μονάδα του ΑΕΠ. Πρόκειται λοιπόν, για δέσμευση περικοπής των ρύπων σε σύγκριση με το μέγεθος της οικονομίας. Το ΑΕΠ έχει πολλούς παράγοντες και διαφορετικά είδη προσαρμογών για τον πληθωρισμό συν τις προσαρμογές για το νόμισμα που χρησιμοποιείται, συνεπώς υπάρχει σημαντικό περιθώριο ελιγμών. Μέσα στην όλη αβεβαιότητα, αυτό που αναμένεται να συμβεί την επόμενη δεκαετία είναι ότι η Κίνα θα διαψεύσει τις διεθνείς εκτιμήσεις για τις εκπομπές ρύπων, όπως αρνείται στην παρούσα φάση τον διεθνή έλεγχο.

Σχόλιο δικό μου: Εκτός του ότι ο Αμερικάνος σχολιαστής δεν είναι φυσικά αμερόληπτος, να συμπληρώσω μόνο ότι το σχετικά φρέσκο μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης αγοράς βασίζεται σε 2 άξονες: α. οικονομία βασισμένη πάνω στην οικονομική σκέψη του Νόζικ και β. Εξαθλίωση παραγωγικής βάσης μακριά από τα οικονομικά κέντρα. Οπότε η Κίνα αποτέλεσε το καλύτερο εργαλείο επίτευξης του παγκοσμιοποιημένου θαύματος. Όμως μετά την άνοδο θα υπάρξει και πτώση. Αυτή είναι που φέρνει τα πάνω κάτω και ουσιαστικά δρα ανεξέλεγκτα. Το Κινέζικο θαύμα θα συνεχιστεί για κάποιο διάστημα ακόμα, αλλά όταν θα καταρρεύσει τότε η βόμβα της Χιροσίμα θα είναι απλό βεγγαλικό μπροστά στην οικονομική βόμβα που θα σκάσει. Αλίμονο στα παιδιά μας μόνο. τίποτε άλλο!

Και ενας πολυ καλος σχολιασμος απο "nhad" στο blog : http://thrassos.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=4263&blid=10

.....Για να έρθουμε τώρα σε πιο μετρήσιμα πράγματα: Τεράστια ποσά χρημάτων μετατοπίζονται από τις Δυτικές οικονομίες προς την Ασία. Το πλεόνασμα της τράπεζας της Κίνας ήταν τον Οκτώβριο 1 τρις δολλάρια, και αυξανόταν κατά 18 δις το μήνα. Αυτά τα ποσά δεν είναι δυνατόν παρά να επηρεάσουν αρνητικά τις οικονομίες από τις οποίες φεύγουν. Το πώς θα γίνει αυτό δεν είναι ακριβώς γνωστό, αλλά θα γίνει. Πχ η κρίση των subprime δείχνει ότι το βιοτικό επίπεδο στις ΗΠΑ διατηρήθηκε τεχνητά πολύ πιο ψηλά από εκεί που θα έπρεπε να είναι. Το ίδιο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και σε άλλες οικονομίες της Ευρώπης με την υπερχρέωση των νοικοκυριών. Είναι μια κρίση που πολλοί την έβλεπαν, ήταν λογικό να ξεσπάσει, μόλις έχει αρχίσει να ξεσπάει τώρα. Οι διάφοροι οικονομολόγοι εφεύρισκαν νέες θεωρίες για να δικαιολογήσουν πώς οικονομίες που δεν παράγουν τίποτε πια (βλέπε Ελληνική) δε φαινόντουσαν να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα: ότι η παραγωγή αγαθών ήταν ντεμοντέ, σήμερα το παν είναι η παραγωγή υπηρεσιών (λες και είναι δυνατόν να επιζήσουμε με αέρα κοπανιστό) κλπ. Στη πραγματικότητα οι πληθυσμοί στη Δύση καταναλώνουν προιόντα που έχουν παραχθεί στην Ανατολή, έχοντας δανειστεί τα μαλλιοκέφαλά τους. Πολλά από αυτά τα δάνεια (και όχι μόνο τα στεγαστικά) δεν έχουν αντίκρυσμα, αλλά αυτό δε γίνεται άμεσα αντιληπτό λόγω της συνεχούς ανατροφοδότησης από τη μία τράπεζα στην άλλη, από τη μια κάρτα στην άλλη. ....Όλα λοιπόν είναι μαύρα; Εξαρτάται πώς θα το δει κανείς. Σε παγκόσμιο επίπεδο όχι, αντίθετα θα έλεγα, αρκεί να βάλει κανείς στο λογαριασμό τις οικονομίες της Ασίας. Αυτές έχουν άφθονο ρευστό να προσφέρουν και θα το κάνουν. Έχουν ήδη τροφοδοτήσει και σώσει όχι λίγες τράπεζες στην Αμερική. Εταιρείες όπως η Microsoft, Google αλλά και εταιρείες αυτοκινήτων κλπ έχουν βρει καινούργιες αγορές, έστω και αν τα αυτοκίνητα αρχίσουν να παράγονται στη Κίνα (θα γίνει και αυτό). Τα κέρδη όμως θα εγγράφονται στη Wall Street. Πολλοί εργαζόμενοι στις Δυτικές χώρες θα πεινάσουν. Το πώς θα επηρεαστούν και θα προσαρμοστούν γενικά οι δυτικές οικονομίες είναι για μένα άδηλο. Θα το δούμε στο μέλλον.

Χρεωκοπια?????????????????

Γινεται μεγαλη κουβεντα γυρω απο το θεμα χρεωκοπιας η οχι της χωρας. Νομιζω πως αφου ο ΓΑΠ ειπε οτι δεν τιθεται θεμα χρεωκοπιας να περιμενετε πολυ πιθανον το αντιθετο. ΟιΓερμανοι δε μας δανειζουν γιατι ξερουν οτι θα μας πεταξουν εξω απο τη ευρωζωνη οποτε αν μας δωσουν ευρω τωρα εμεις θα τους ξεπληρωσουμε με νεοδραχμες σε ισοτιμιες ασχημες γι αυτους διοτι θα ηταν ηθικα ανηθικο για τους υπολοιπους ευρωπαιους να μας δωσουν ασχημες ισοτιμιες στην αρχη θελοντας να μας βοηθησουν. Εν τω μεταξυ ξερουν οι Γερμανοι τωρα που τους εχουμε στη μπουκα οτι ειμαστε ικανοι να τυπωσουμε νεοδραχμες αβερτα και να τους ξοφλησουμε το χρεος ουσιαστικα τσαμπα για μας. ΟΠΟΤΕ τρεμουν μην τυχον παρουμε ευρω!!! Ενω σου λενε αν παει ο ΓΑΠ στο ΔΝΤ θα παρει δολλαρια!!!! ΕΙΔΕΣ Η ΓΕΡΜΑΝΗ?(ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ...Η ΔΕΗ...)

Πως το οικονομικό Δ Ράιχ πνίγει την Ελλάδα! - Αναδημοσίευση

Πως το οικονομικό Δ Ράιχ πνίγει την Ελλάδα!

πηγή: http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-03-18-23-10-27-2010031821260/

Παρασκευή, 19 Μάρτιος 2010 00:57

Το γερμανικό σχέδιο οικονομικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, με στόχο τη δημιουργία ενός Τέταρτου Ράιχ με οικονομικά μέσα, βρίσκεται πίσω από την ασφυκτική πίεση στην Ελλάδα, ενώ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν τώρα, ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουν οι επόμενοι στόχοι αυτής της γερμανικής προέλασης.

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, η γερμανική πολιτική και επιχειρηματική ηγεσία έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, που τείνει να μετατρέψει τα επόμενα χρόνια όλες τις χώρες της Ευρωζώνης σε φτηνές βάσεις παραγωγής της Γερμανίας:

- Το 1995, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Γερμανία έφθασε στο ιστορικό αποκορύφωμά του και έκτοτε πάγωσε, με συνεχείς μεταρρυθμίσεις που συμπιέζουν τα εισοδήματα των εργαζομένων, με «αντάλλαγμα» τη διατήρηση θέσεων εργασίας. Παράλληλα, συμπιέζεται και η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, που θα μπορούσαν να εξάγουν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης στην Γερμανία.

- Το αποτέλεσμα της φρενήρους κούρσας της Γερμανίας προς όλο και μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους είναι δραματικό, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου, αλλά τελευταία και για την Γαλλία: το κόστος εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 17% από το ’95, της Ισπανίας κατά 30% και της Ιταλίας κατά 75%. Τα διεθνή μερίδια αγοράς των χωρών του νότου συρρικνώνονται, ενώ το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας έχει ξεπεράσει τα 120 δις. ευρώ και είναι πλέον υπερδιπλάσιο από το πλεόνασμα της Γαλλίας (49 δις. ευρώ).

- Η δημιουργία της νομισματικής ένωσης έδωσε ακόμη μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στην Γερμανία, διευρύνοντας τις ανισορροπίες: οι χώρες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη γερμανική κούρσα ανταγωνιστικότητας έχουν χάσει τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των νομισμάτων τους, ενώ τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια που έχει διατηρήσει η ΕΚΤ εδώ και δέκα χρόνια εξυπηρετούσαν μεν τη γερμανική οικονομία, που είχε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, αλλά συνέβαλαν στη μεγάλη αύξηση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών στις χώρες του Νότου, όπως και στην αύξηση των ελλειμμάτων των ισοζυγίων πληρωμών.

- Η παγκόσμια κρίση επέτεινε το πρόβλημα, καθώς οι χώρες του Νότου βρέθηκαν αντιμέτωπες με το πάγωμα της ανάπτυξης και με νέα χρέη, για να στηρίξουν τις οικονομίες στη διεθνή ύφεση, η Γερμανία πάτησε ακόμη περισσότερο το «γκάζι» των εξαγωγών, για να τις χρησιμοποιήσει ως μηχανισμό εξόδου από την κρίση και παράλληλα συγκράτησε ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος, βυθίζοντας ακόμη χαμηλότερα τη ζήτηση στην αγορά της.

Καθώς οι χώρες του Νότου, με πρώτη την Ελλάδα, γονατίζουν από το βάρος των χρεών και της οικονομικής καχεξίας, η Γερμανία περνά στο επόμενο και πιο επικίνδυνο στάδιο της πολιτικής της, που έχει θορυβήσει ακόμη και την Γαλλία, ιστορικό εταίρο των Γερμανών στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μετά το μακελειό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Γερμανοί, αρχής γενομένης από την Ελλάδα, προτείνουν σε όσες χώρες «γονατίζουν», αντιμετωπίζοντας τεράστια ανοίγματα στο ισοζύγιο πληρωμών, που είναι το πραγματικά σοβαρό πρόβλημα, πέρα από τα δημοσιονομικά ελλείμματα, μια συνταγή που δεν έχει ακολουθηθεί καν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: εισηγούνται αιματηρά μέτρα σταθεροποίησης, χωρίς καν να παρέχεται στα κράτη η χρηματοδοτική στήριξη που συνοδεύει πάντα ακόμη και τα σκληρότερα προγράμματα του ΔΝΤ.

Πρόγραμμα ΔΝΤ, χωρίς λεφτά ΔΝΤ

«Η Ελλάδα εφαρμόζει πρόγραμμα του ΔΝΤ, χωρίς τα λεφτά του ΔΝΤ», επισήμανε χθες χαρακτηριστικά ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο διεθνούς φήμης καθηγητής Ζαν Πισανί-Φερί, συμφωνώντας απόλυτα με την τοποθέτηση, νωρίτερα, του Γιώργου Παπανδρέου στην ίδια συζήτηση. «Η Ευρώπη πρέπει να θέσει σε εφαρμογή ένα σύστημα υπό όρων παροχής βοήθειας», τόνισε ο καθηγητής, αλλά την ίδια ώρα η γερμανική πλευρά επέμενε σε μια «κλειστή» ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, λέγοντας συνεχώς «όχι» στην υποστήριξη της Ελλάδας.

Εφαρμογή «αιματηρών» μέτρων λιτότητας (η BNP έχει τονίσει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το αυστηρότερο πρόγραμμα που έχει τεθεί σε εφαρμογή από το 1978!) χωρίς χρηματοδοτική υποστήριξη οδηγεί σε κάθετη υποχώρηση εισοδημάτων και βαριά υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου μιας χώρας. Η γερμανική ηγεσία, όμως, δεν φαίνεται να θορυβείται από την προοπτική αυτή, ούτε και να ανησυχεί από τον κίνδυνο πτώχευσης μιας ή περισσότερων χωρών. Στην πιο ακραία εκδοχή της γερμανικής πολιτικής, που πλέον υιοθετείται και δημόσια από την Μέρκελ ή τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όποιος δεν μπορεί να μείνει στο ευρώ, μπορεί και να φύγει!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι θα εκπληρωθεί ο επόμενος στόχος του γερμανικού σχεδίου: χώρες με τρομακτικά οικονομικά προβλήματα, που θα είναι υποχρεωμένες να υποστούν βαθιά ύφεση και συμπίεση εισοδημάτων, θα είναι έτοιμες να ενδώσουν στις επεκτατικές διαθέσεις των γερμανικών πολυεθνικών.

Το οικονομικό Δ’ Ράιχ ευελπιστεί, ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της ευρωπαϊκής διαδικασίας ενοποίησης, θα σπάσουν οι εθνικές γραμμές αντίστασης στις εξαγοράς στρατηγικών επιχειρήσεων από ξένες εταιρείες και, αργά ή γρήγορα, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ασθενέστερων χωρών θα περάσουν με ελάχιστο κόστος στα χέρια γερμανικών, ώστε να επεκτείνουν θεαματικά τις βάσεις παραγωγής τους και να συνεχίσουν με νέα μέσα και δυνατότητες την κούρσα ανταγωνιστικότητας, για την κατάκτηση μιας παγκοσμίως πρωταγωνιστικής θέσεις, δίπλα στις εξαγωγικές υπερδυνάμεις της Ασίας, νέες και αναδυόμενες.

Άλλωστε, αυτή την επέκταση παραγωγικής βάσης προώθησαν με επιτυχία οι Γερμανοί στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σε αυτή την επέκταση στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το διεθνές ανταγωνιστικό θαύμα των τελευταίων ετών από τις γερμανικές πολυεθνικές. Σήμερα, όπως ιστορικές βιομηχανίες, σαν την τσεχική Skoda, βρέθηκαν στον έλεγχο γερμανικών πολυεθνικών με ψίχουλα, οι Γερμανοί ελπίζουν ότι κάτι ανάλογο θα επαναληφθεί και σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης, όσο αυτές θα βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερη οικονομική αδυναμία.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τον ΟΤΕ: την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο και αντιμετωπίζει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, οι Γερμανοί της Deutsche Telekom έχουν ζητήσει επισήμως την άδεια από το υπουργείο Οικονομικών, για να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί μετοχές του Οργανισμού από το Χρηματιστήριο και να αποκτήσουν την πλειοψηφία και τον πλήρη έλεγχο. Προς το παρόν η κυβέρνηση αρνείται την… ευγενική προσφορά, αλλά ουδείς γνωρίζει πόσο ακόμη θα αντέξει την πίεση.

Αν η Ελλάδα πέσει σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, πτωχεύσει ή εκδώσει δραχμές με τριτοκοσμικές ισοτιμίες με το ευρώ, ίσως το κακόγουστο αστείο γερμανικών media («πουλήστε την Κέρκυρα ή την Ακρόπολη για να σωθείτε») να πάψει να είναι τόσο αστείο: μετρημένες στα δάχτυλα γερμανικές πολυεθνικές και εύποροι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί από στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, μέχρι τα καλύτερα «φιλέτα» του ελληνικού real estate.

Το ξύπνημα της Γαλλίας

Για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η απειλή αρχίζει να γίνεται πλέον ορατή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης, υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η Κριστίν Λαγκάρντ, καταφέρθηκε ευθέως αυτή την εβδομάδα κατά της γερμανικής πολιτικής, από τις στήλες μάλιστα της βρετανικής «ναυαρχίδας» του οικονομικού Τύπου, των Financial Times. Η Λαγκάρντ καυτηρίασε τη συνεχή μείωση του εργατικού κόστους στη Γερμανία, για να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα, καθώς διαπιστώνει ότι οι γαλλικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πουλήσουν αγαθά στο βασικό εμπορικό εταίρο της Γαλλίας.

Οι Γάλλοι διαπιστώνουν με έκπληξη, ότι ο ιστορικός συμβιβασμός των αρχών της δεκαετίας του ’90, όταν η Γερμανία δέχθηκε να θυσιάσει το πολύτιμο μάρκο της στο βωμό της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αρχίζει να χάνει την αξία του, όσο το Βερολίνο εφαρμόζει μια ακραία επιθετική πολιτική στο εμπορικό και οικονομικό πεδίο, θυσιάζοντας αυτή τη φορά όχι τις ζωές στρατιωτών, αλλά τα εισοδήματα πολιτών. Η Γερμανία, όπως διαπιστώνει το Παρίσι, δεν ακολουθεί πλέον πολιτικές σύγκλισης και ενίσχυσης των θεσμών οικονομικής συνεργασίας, αλλά στρατηγικές που επιτρέπουν όλο και μεγαλύτερες αποκλίσεις, ανάμεσα στους ισχυρούς και τους ασθενέστερους οικονομικά στην Ευρωζώνη.

Οι Γάλλοι βλέπουν με αγωνία το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας να αυξάνεται με ρυθμούς που οι ίδιοι είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν, χωρίς να θυσιάζουν εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και το βιοτικό επίπεδο που σήμερα απολαμβάνουν και δεν είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν τη γερμανική προέλαση.

Από μια άλλη οπτική γωνία, επίσης, το master plan των πολιτικών της Δεξιάς και των συμμάχων τους στη γερμανική βιομηχανία αρχίζει να ενοχλεί τους τραπεζίτες στην ίδια τη Γερμανία: η ΕΚΤ διαφωνεί με την προτροπή στην Ελλάδα να απευθυνθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί αντιλαμβάνεται, ότι η Ουάσιγκτον θα βάλει με αυτό τον τρόπο «πόδι» στην επικράτειά της, ενώ ο Γιόζεφ Άκερμαν της Deutsche Bank προειδοποίησε χθες την Μέρκελ, ότι αν η Ελλάδα δεν στηριχθεί, θα έχουν πολλά να χάσουν οι γερμανικές και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως έμπειρος στη διεθνή διπλωματία, έχει διαγνώσει την τάση απομόνωσης που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη η στρατηγική και οι τακτικές της γερμανικής ηγεσίας και επιδιώκει να το εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Έχοντας κερδίσει την υποστήριξη της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Γαλλίας και των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο αίτημα της Ελλάδας να παρουσιασθεί επιτέλους δημόσια ο μηχανισμός στήριξης της χώρας που θα ενεργοποιηθεί αν χρειασθεί, ο κ. Παπανδρέου σχεδιάζει να ολοκληρώσει τη διπλωματική του εκστρατεία στη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου, στις 25 Μαρτίου.

Το μήνυμά του προς τους ηγέτες θα είναι απλό: «αν δεν μας στηρίξετε, προσφεύγουμε άμεσα στο ΔΝΤ». Οι περισσότεροι ηγέτες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν ήδη υποστηρίξει το αίτημα της Ελλάδας και πλέον θα κληθεί η γερμανική ηγεσία να δώσει την οριστική της απάντηση, αντιμετωπίζοντας πιθανότατα συνθήκες πολιτικής απομόνωσης πρωτοφανείς στο χρονικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικοί παρατηρητές τονίζουν, ότι δεν θα είναι εύκολο για την κυβέρνηση Μέρκελ να πει ένα «όχι» που ουσιαστικά θα κλονίζει τα θεμέλια της μεταπολεμικής συνεργασίας στην Ευρώπη, που έχει προσφέρει 70 χρόνια ειρηνικής συνύπαρξης των ευρωπαϊκών λαών. Αν οι Γερμανοί υποχρεώσουν τους εταίρους τους να αμυνθούν απέναντι σε μια νέα γερμανική προέλαση, έστω ειρηνική αυτή τη φορά, το Βερολίνο θα έχει πολλά να χάσει: η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η γερμανική ισχύς μπορεί να φαίνεται ανυπέρβλητη, αλλά αργά ή γρήγορα δημιουργεί τόσο ισχυρές αντισυσπειρώσεις, που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην ήττα.

Η ελληνική οικονομία στο στόχαστρο - Τι ελεγαν πριν 3 μηνες

Η ελληνική οικονομία στο στόχαστρο

πηγη : http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-01-20-23-29-50-2010012019062/

Πέμπτη, 21 Ιανουάριος 2010 01:28

Αμερικανικά ΜΜΕ συνεχίζουν να αναφέρονται με αναλύσεις και ανταποκρίσεις στην οικονομική κατάσταση της χώρας μας, επισημαίνοντας τα μέτρα και το σχέδιο ανάπτυξης που εξήγγειλε η κυβέρνηση, καθώς και τη «διάχυτη αβεβαιότητα» για την έκβασης της συνολικής προσπάθειας, με δεδομένες τις «φτωχές επιδόσεις» προηγούμενων κυβερνήσεων στη δημοσιονομική διαχείριση. Στην προσπάθεια της ευρωζώνης να ελέγξει στενά την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης από την Ελλάδα αναφέρεται άρθρο της εφημερίδας «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», όπου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται η επισήμανση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τις Οικονομικές και Νομισματικές υποθέσεις, Χοακίν Αλμούνια, για την «ανάγκη επαλήθευσης» των δεδομένων που παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση και υποστηρίζεται ότι «η Ελλάδα επαναθεώρησε τα στοιχεία για το έλλειμμα επανειλημμένα από το 1997, εγείροντας αμφιβολίες για το εάν αξίζει να ενταχθεί στην ευρωζώνη το 2001».

Επίσης, αναφέρεται η μείωση της αξίας του ευρώ, που αποδίδεται στη «δυσπιστία των παρατηρητών της ελληνικής οικονομίας, οι οποίοι δεν έχουν πεισθεί ότι τα ελληνικά πολιτικά πράγματα μπορούν να επιτρέψουν στην κυβέρνηση να υλοποιήσει τις αλλαγές που έχει επαγγελθεί».

Σε ένα άλλο άρθρο της ίδιας εφημερίδας διατυπώνεται η άποψη ότι «τα δεινά της ελληνικής οικονομίας και η αβεβαιότητα για την ικανότητα της χώρας να τα ξεπεράσει, αλλά και οι δυσμενείς προοπτικές που διαγράφονται για τη γερμανική οικονομία από τη συνεχή πτώση του δείκτη οικονομικών προσδοκιών», θεωρούνται υπεύθυνα για τη χτεσινή «εντυπωσιακή ενίσχυση» του δολαρίου έναντι του ευρώ.

Επίσης, σε αναφορά στην ηλεκτρονική έκδοση της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» τονίζεται η «ισχνή συμβολή» της Ελλάδας στο συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της ευρωζώνης και εκφράζει αμφιβολίες κατά πόσο κάποια μέλη της ευρωζώνης θα μπορούσαν να παράσχουν ένα είδος «έμμεσης βοήθειας». Στο άρθρο επισημαίνεται ο κίνδυνος να «επεκταθούν οι ανησυχίες» για την πιστοληπτική αξιοπιστία και σε άλλες οικονομίες, πχ Ιταλία, οπότε η πρόκληση για την ευρωζώνη θα είναι ακόμη πιο μεγάλη.

Τέλος, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι «ενδεχόμενη διάσωση της Ελλάδας θα δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο, με αποτέλεσμα να τρωθεί η διεθνής αξιοπιστία του ευρώ».

Σε ακόμη ένα άρθρο της εφημερίδας γίνεται αναφορά στην προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα να «καταστήσει ανεξάρτητη» την επίσημη στατιστική της υπηρεσία και να «υιοθετήσει δημοσιονομικούς κανόνες» μέχρι τα μέσα του 2010, για να «κατασιγάσει τις ανησυχίες της αγοράς» για την ικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το «διογκωμένο έλλειμμα του προϋπολογισμού», ενώ προβάλλονται οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου ότι «η νέα θεσμική διευθέτηση θέτει τέρμα στις πολιτικές παρεμβάσεις και διασφαλίζει την κοινοβουλευτική εποπτεία», καθώς και η πεποίθηση που εξέφρασε για την υποστήριξη του ελληνικού πληθυσμού στα μέτρα.

Επίσης, υπογραμμίζεται η «θετική υποδοχή» του σχεδίου από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά σημειώνεται και η εκτίμηση του οίκου αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Fitch για «μεγάλες αβεβαιότητες» όσον αφορά την προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να επιδείξει προσήλωση στην επιδίωξη της δημοσιονομικής σταθεροποίησης.

Η αμερικανική έκδοση της εφημερίδας «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και στα μέτρα που έχουν αποφασιστεί, σημειώνοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει ένα τεράστιο έργο, καθώς η χώρα, ως μέλος της ευρωζώνης, δεν έχει τη δυνατότητα να χαλαρώσει τη νομισματική της πολιτική ή να υποτιμήσει το νόμισμά της, ενώ έχει απολέσει την ανταγωνιστικότητά της».

Ο αρθρογράφος εκφράζει την άποψη ότι «οποιαδήποτε μεγάλη δημοσιονομική αυστηρότητα θα προκαλούσε μία βαθιά ύφεση, και αυτό θα αυξήσει το έλλειμμα της Ελλάδας, ενώ η κυβέρνηση σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη με μία δυσαρεστημένη κοινή γνώμη και με ένα δυστυχή ιδιωτικό και δημόσιο τομέα». Αναλύοντας δύο πιθανά σενάρια (αποχώρηση από την ευρωζώνη ή και χρεοκοπία) ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι και «οι δύο προοπτικές είναι επικίνδυνες για την ΕΕ, γιατί θα δημιουργούσαν προηγούμενο και η ευρωζώνη θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα κύμα χρέους για τα κράτη-μέλη και κρίση στους δημοσιονομικούς τομείς που θα έκανε όσα έγιναν το 2009 να μοιάζουν με γιορτή».

Επίσης, θεωρεί ότι «η πιθανότητα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας από την ευρωζώνη θα δημιουργούσε έναν ηθικό κίνδυνο για τους πολιτικούς», ενώ εκφράζει την άποψη ότι «κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο στο πλαίσιο μιας πολιτικής ένωσης, όπου η ευρωζώνη θα ασκούσε άμεσο έλεγχο στις δημοσιονομικές αποφάσεις των κρατών-μελών».

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10 - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ....ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ

Οι «αντικειμενικοί» FT, οι επιθέσεις στην Ελλάδα και ένα πρόστιμο της ΕΠ.ΑΝ.

Τετάρτη, 20 Ιανουάριος 2010 01:33

Είναι γνωστή η «έντονη» επίθεση που η εφημερίδα «Financial Τimes» εξαπολύει συστηματικά κατά της Ελλάδας το τελευταίο διάστημα. Σε μόλις δύο πρόσφατα άρθρα της έγκριτης εφημερίδας διαβάζουμε ότι θα αντιμετωπίσει νομισματική κρίση κάθε χώρα που, στα πλαίσια μιας εξωτερικά εισαγόμενης δημοσιονομικής πειθαρχίας, υιοθετεί μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με την οποία έρχονται σε αντίθεση οι εγχώριες πολιτικές της. Αυτό, επισημαίνουν τα άρθρα, συνέβη στην Αργεντινή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πρόσδεση του νομίσματός της με το δολάριο, και αυτό προβλέπει να συμβεί και στην Ελλάδα η οποία θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το ευρώ σε δύο-τρία χρόνια.

Βέβαια η εφημερίδα αυτή, αναγνωρισμένης αξίας διεθνές έντυπο, δεν έχει άδικο σε ορισμένες από τις σκέψεις της αφου όλοι γνωρίζουμε ότι τα Οικονομικά της Ελλάδας δεν είναι και τα πλέον ανθηρά. Ομως επειδή η αρθρογραφία της είναι ιδιάιτέρως αιχμήρή και επειδή οι καιροί είναι ιδιαιτέρως ύποπτοι καλό είναι να γνωρίζει η κοινή γνώμη μια ιδιαίτερα σημαντική λεπτομέρεια που «συνδέει» τους Financial Times με τις Αρχές της Ελλάδας και ιδιαίτερα με την Δικαιοσύνη.

Financial Times and Pearson

Η εταιρεία Pearson αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες μέσων μαζικής επικοινωνίας διεθνώς. Ανάμεσα στα περιουσιακά της στοιχεία είναι η εφημερίδα Financial Times καθώς επίσης και ο εκδοτικός οίκος ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών βιβλίων Longman-Pearson.

Ο εκδοτικός οίκος ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών βιβλίων Longman-Pearson αποτελεί τον μεγαλύτερο εκδότη εκπαιδευτικών βιβλίων για την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας διεθνώς.

Τον Ιούλιο του 2009 η Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού με απόφασή της (455/V/2009) τιμώρησε τον εκδοτικό οίκο Longman-Pearson με ποσό 1,434,452€ για απαγόρευση παθητικών πωλήσεων και απαγόρευση των εξαγωγών που είχε επιβάλει στα συμβόλαια της με την εταιρεία Απόλλων ΑΕ, αποκλειστικό διακινητή των βιβλίων της για την Ελλάδα από το 2001. Με απλά λόγια ο εκδοτικός οίκος βρέθηκε ένοχος για παράβαση του Δικαίου του Ανταγωνισμού που οδηγούσε βεβαίως σε υψηλές χρεώσεις στους Έλληνες αγοραστές ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών βιβλίων.

http://www.epant.gr/img/x2/apofaseis/apofaseis584_1_1250756972.pdf

Κατά την διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον της Επιτροπής Ανταγωνισμού απεκαλύφθη ότι η εκδοτική εταιρεία (ιδιοκτήτρια των Financial Times) τις ίδιες παράνομες πρακτικές ακολουθεί επί σειρά ετών σε όλα τα κράτη της Ευρώπης. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα της απόφασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού

(σελ 40):

«Όπως προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία (βλ. σχετικά κατάθεση […]μάρτυρος κ. […]: «Από όσο ξέρω η συμφωνία αυτή χρησιμοποιείται και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ξέρω επίσης ότι υπάρχει όρος μέσα σ’ αυτή τη συμφωνία ο οποίος ξέρω, σύμφωνα με τον οποίο τα επιμέρους άρθρα της σύμβασης, είναι ισχυρά μόνο εφόσον είναι συμβατά με το τοπικό ή με το κοινοτικό δίκαιο που ισχύει εκάστοτε»), ο εκδοτικός οίκος PEARSON χρησιμοποιούσε τυποποιημένα συμβόλαια διανομής σε όλα τα κράτη μέλη, στα οποία διένειμε τα βιβλία του. Αποτέλεσμα των εν λόγω συμβολαίων ήταν και στην προκειμένη περίπτωση η κατανομή των αγορών, που έρχεται σε αντίθεση με τους σκοπούς του δικαίου του ανταγωνισμού, διότι εμποδίζει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (βλ. Val. Korah, ό.π., σ. 7).»

Η έφεση της εκδοτικής εταιρείας ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου έχει προσδιοριστεί για τις 9/3/2010 στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών (15ο τμήμα).

Η εν λόγω υπόθεση είναι πολύ σημαντική για την εκδοτική εταιρεία Pearson, αφού μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντικό πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα, με βάση την απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και τα πρακτικά της υπόθεσης, μπορεί να ενημερωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού η οποία με την σειρά της θα εξετάσει εάν πραγματικά η εκδοτική εταιρεία, όπως υποστήριξε στις 26/3/2009 η μάρτυρας της (η μάρτυρας της εκδοτικής εταιρείας ήταν η επί σειρά ετών Γενική Διευθύντρια της Pearson Hellas κα Carol Stein), παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο του Ανταγωνισμού επί σειρά ετών σε όλη την Ευρώπη. Εάν αποδειχτεί αυτό τότε τα πρόστιμα που αντιμετωπίζει η εκδοτική εταιρεία Pearson (ιδιοκτήτρια των Financial Times) μπορεί να ανέλθουν σε δεκάδες εκατομμύρια ευρω. Το έτος 2008 ο τζίρος της Pearson ήταν το 4,811,000,000 Λίρες Αγγλίας.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-lr-ft--2010011919002/

Απεργία δανειστών, επιτόκια…. τοκογλυφίας

Τετάρτη, 20 Ιανουάριος 2010 01:20

Με τοκογλυφικά επιτόκια δανείζεται η ελληνική κυβέρνηση κυρίως από ελληνικές τράπεζες με εκδόσεις εντόκων γραμματίων, καθώς το υπουργείο Οικονομικών αντιμετωπίζει συνθήκες… απεργίας δανειστών. Οι αποδόσεις με τις οποίες διατίθενται τα έντοκα μοιάζουν να ενσωματώνουν ασφάλιστρο για άμεσο κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, τονίζουν έμπειρα τραπεζικά στελέχη.

Το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με πληροφορίες, «παίζει άμυνα» τον Ιανουάριο, προσβλέποντας σε «ανάσες» από τον Φεβρουάριο, όταν θα εγκριθεί, εκτός σοβαρού απροόπτου, το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης από τις Βρυξέλλες.

Αυτό το μήνα, το υπουργείο καλύπτει τις λήξεις μακροχρόνιων τίτλων με ταμειακά διαθέσιμα, τα οποία είναι επαρκή για αυτό το σκοπό, αλλά κατά τα άλλα οι ανάγκες του κράτους χρηματοδοτούνται με εκδόσεις βραχυχρόνιων τίτλων, που απευθύνονται στις ελληνικές τράπεζες.

Οι οίκοι αξιολογήσεων τηρούν στάση αναμονής, όπως φάνηκε από τις χθεσινές τους ανακοινώσεις με αφορμή την πρώτη συζήτηση του Προγράμματος στις Βρυξέλλες και περιμένουν να δουν αν τα μέτρα της κυβέρνησης θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της, προειδοποιώντας ότι σε κάθε «στραβοπάτημα» θα ελλοχεύει ο κίνδυνος νέων υποβαθμίσεων.

Καθώς το υπουργείο Οικονομικών έχει «παγώσει» προς το παρόν τις εκδόσεις και η αγορά ομολόγων περιμένει να ξεκαθαρίσει το τοπίο για το ΠΣΑ, η διαφορά αποδόσεων μεταξύ των ελληνικών και των γερμανικών 10ετών ομολόγων μειώθηκε χθες στις 265 μονάδες βάσης, ενώ στη διετία το spread παρέμεινε πάνω από τις 300 μονάδες.

Όμως, το σοβαρό πρόβλημα εντοπίζεται πλέον στις εκδόσεις εντόκων γραμματίων, όπου οι αποδόσεις διαμορφώνονται, κυρίως από τις ελληνικές τράπεζες, σε… τοκογλυφικά επίπεδα:

n Στη χθεσινή δημοπρασία εντόκων, τρίμηνης διάρκειας αυτή τη φορά, η απόδοση σχεδόν πενταπλασιάσθηκε (!) σε σχέση με την αντίστοιχη δημοπρασία του περασμένου Οκτωβρίου και έφθασε στο 1,67%, από 0,35%. Έτσι, το Δημόσιο πλήρωσε (προκαταβολικά μάλιστα) πρόσθετους τόκους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ για να δανεισθεί 1,56 δις. ευρώ.

n Ανάλογο πρόβλημα αντιμετώπισε η κυβέρνηση και στην προηγούμενη δημοπρασία, όπου στα έντοκα ετήσιας διάρκειας η απόδοση εκτινάχθηκε στο 2,2%, από 0,91%, ενώ οι τίτλοι με 6μηνη διάρκεια διατέθηκαν με απόδοση πάνω από το ετήσιο επιτόκιο της ΕΚΤ, η οποία έφθασε το 1,38% και ήταν υπερδιπλάσια σε σχέση με την προηγούμενη δημοπρασία (0,59%).

Ουσιαστικά, τονίζουν τραπεζικά στελέχη, τον επόμενο μήνα θα κριθεί αν η χώρα θα αποφύγει τη χρεοκοπία: τα… ψέματα, τονίζουν τραπεζικά στελέχη, τελειώνουν για το Δημόσιο, καθώς θα είναι υποχρεωμένο να δοκιμάσει την τύχη του στην αγορά ομολόγων για να καλύψει χρεολύσια. Αν δεν έχει εγκριθεί με «καθαρό» τρόπο το ΠΣΑ από το Ecofin, η κυβέρνηση θα κινδυνεύσει να δει δημοπρασίες ομολόγων να μένουν ακάλυπτες, ή θα προσφύγει στην ταπεινωτική (και πανάκριβη…) επιλογή των τριτοκοσμικών χωρών, να χρηματοδοτεί λήξεις μακροχρόνιων τίτλων με εκδόσεις εντόκων με τοκογλυφικά επιτόκια…

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-01-19-23-23-20-2010011919000/

Το καλό και το κακό σενάριο της ΕΕ

Τετάρτη, 20 Ιανουάριος 2010 00:24

Η Ελλάδα θα γίνει ίσως η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορεί να αντιμετωπίσει κυρώσεις για τη σπάταλη πολιτική του προϋπολογισμού της, εκτός κι αν καταφέρει να εφαρμόσει αυστηρά μέτρα λιτότητας για τον περιορισμό του ελλείμματος σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι κυρώσεις θα αποτελούν πάντως το τελικό στάδιο διαδοχικών βημάτων πειθάρχησης στο πλαίσιο μιας διαδικασίας της Ε.Ε. που ονομάζεται διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Ανάλογες κυρώσεις δεν έχουν επιβληθεί ποτέ και θεωρούνται κάτι σαν ‘πυρηνικό όπλο’ στο οπλοστάσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πηγές της Ευρωζώνης παρατηρούν ωστόσο ότι η οργή απέναντι στην Αθήνας που συνειδητά και για χρόνια ξεγελούσε την Ένωση για το μέγεθος του δημοσιονομικού της ελλείμματος είναι τόσο μεγάλη που οι υπουργοί της Ευρωζώνης είναι έτοιμοι να επιβάλουν ποινές οι οποίες μπορεί να κλιμακωθούν φτάνοντας μέχρι και πρόστιμα σε περίπτωση που οι εκκλήσεις τους για πιο σφιχτή πολιτική αγνοηθούν ξανά. Οι σχεδιαστές πολιτικής της Ευρωζώνης γνωρίζουν ωστόσο καλά ότι μια τέτοια κίνηση θα επιβαρύνει την οικονομική κατάσταση της χώρας και δεν θα λύσει το κύριο πρόβλημα της επιστροφής των δημοσίων οικονομικών της σε ένα πιο βιώσιμο δρόμο.

Τι ακολουθεί στη συνέχεια: Μέσα στις ερχόμενες βδομάδες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προετοιμάσει συστάσεις προς την Ελλάδα για το τι πρέπει να κάνει άμεσα για τον περιορισμό του ελλείμματος από το 12,7%, όπου εκτιμάται φέτος, στο όριο του 3%. Θα θέσει και χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη του στόχου αυτού. Το πιθανότερο είναι να θέσει το 2012 γιατί η ελληνική κυβέρνηση έθεσε από μόνη της ένα τέτοιο φιλόδοξο στόχο.

Οι υπουργοί θα επιδώσουν τις συστάσεις στην Ελλάδα: Οι συγκεκριμένες συστάσεις θα επικυρωθούν από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης στην επόμενη συνάντησή τους στις 15 - 16 Φεβρουαρίου και θα επιδοθούν τότε επίσημα στην Ελλάδα. Αυτό αποτελεί το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας πριν τις κυρώσεις διαφόρων τύπων που προβλέπονται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Η Ελλάδα στη συνέχεια θα έχει στη διάθεσή της τέσσερις μήνες, δηλαδή έως τον Ιούνιο, να προχωρήσει σε ενέργειες στη βάση των συστάσεων των υπουργών. Οι Έλληνες πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα, με δεδομένη τη ζημιά που τα ευρωπαϊκά πρόστιμα μπορούν να κάνουν στη διεθνή εικόνα της χώρας και κατ’ επέκταση στο κύρος της κυβέρνησης έναντι των ψηφοφόρων. Υποστηρίζουν ότι σε περίπτωση αποτυχίας το κόστος για τη σοσιαλιστική κυβέρνηση θα είναι τεράστιο και οι πολιτικές επιπτώσεις πολύ μεγάλες, οδηγώντας ίσως τους υπουργούς να καλέσουν τεχνοκράτες ή προσωπικότητες από άλλα κόμματα προκειμένου να βοηθήσουν στον χειρισμό της κατάστασης, ή ακόμη και οδηγώντας το κυβερνών κόμμα να προσχωρήσει σε ένα μεγάλο συνασπισμό με τους συντηρητικούς της αντιπολίτευσης.

Αν η Ελλάδα συμμορφωθεί: Αν συμβεί αυτό η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος θα μείνει σε εκκρεμότητα μέχρι η Ελλάδα επιτύχει το στόχο του περιορισμού του ελλείμματος κάτω του 3%. Αν η Επιτροπή πιστεύει ότι αυτή η βελτίωση είναι βιώσιμη, θα ζητήσει από τους υπουργούς Οικονομικών να θέσουν τέλος στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Είναι επίσης πιθανό η Ελλάδα να συμμορφωθεί με τη συνιστώμενες ενέργειες αλλά να μεσολαβήσει κάτι απρόβλεπτο, μια άλλη παγκόσμια οικονομική κρίση ή κάποια αντίξοη οικονομική εξέλιξη εκτός ελέγχου της ελληνικής κυβέρνησης και να μην μπορέσει να πετύχει τους στόχους. Στην περίπτωση αυτή οι υπουργοί της Ευρωζώνης μπορούν να αποφασίσουν να επιδώσουν στην Ελλάδα αναθεωρημένες συστάσεις.

Αν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί: Αφού περάσουν 4 μήνες από την επίδοση του σημειώματος του Φεβρουαρίου, η επιτροπή θα αξιολογήσει το βαθμό συμμόρφωσης της Ελλάδας με τα συνιστώμενα βήματα. Αν δεν είναι επαρκής, οι υπουργοί μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις. Οι κυρώσεις πρέπει να επιβληθούν το αργότερο έως 16 μήνες μετά την απόφαση ότι η Ελλάδα είχε υπερβολικό έλλειμμα, που ελήφθη στις 27 Απριλίου του 2009. Η προθεσμία συμπληρώνεται τον Αύγουστο του 2010.

Κυρώσεις: οι κυρώσεις θα πάρουν αρχικά τη μορφή μιας μη έντοκης κατάθεσης που δεσμεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία θα αποτελείται:

ένας σταθερό μέρος που θα αντιπροσωπεύει το 0,2% του ΑΕΠ

ένα μεταβλητό μέρος ίσο με το 1/10 της διαφοράς ανάμεσα στο έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ τη χρονιά που το έλλειμμα κρίθηκε υπερβολικό και την τιμή αναφορά του 3% του ΑΕΠ.

Η κατάθεση πάντως δεν μπορεί να είναι υψηλότερη του 0,5% του ετήσιου ΑΕΠ.

Οι κυρώσεις επίσης περιλαμβάνουν:

Την αναστολή παροχής των κονδυλίων συνοχής στην Ελλάδα.

Την αναστολή παροχής πιστώσεων από την Ευρωπαϊκή Επενδυτική Τράπεζα.

Την απαίτηση από την Ελλάδα να παράσχει επιπλέον πληροφόρηση, πριν την έκδοση ομολόγων και τίτλων.

Αν η Ελλάδα συνεχίσει να αγνοεί τις συστάσεις, το 2011 οι υπουργοί της Ευρωζώνης μπορούν να προχωρήσουν στην επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων ζητώντας μια επιπλέον κατάθεση ίση με το 1/10 της διαφοράς ανάμεσα στο έλλειμμα σαν ποσοστό του ΑΕΠ την προηγούμενη χρονιά και την τιμή αναφοράς του 3% του ΑΕΠ. Και αν μετά από δύο χρόνια το έλλειμμα παραμένει άνω του 3%, η κατάθεση αυτή μετατρέπεται σε πρόστιμο. Αν το έλλειμμα πέσει κάτω του 3% η κατάθεση επιστρέφεται. Οι τόκοι από τις καταθέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι αποδόσεις από κάθε τύπου πρόστιμα διανέμονται μεταξύ των χωρών που το έλλειμμά τους δεν ξεπερνά το 3% αναλογικά με το μερίδιό τους στο συνολικό ΑΕΠ της Ευρωζώνης.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-01-19-22-26-39-2010011918999/

Ελλάδα όπως Αργεντινή;

Τρίτη, 19 Ιανουάριος 2010 02:22

Το Φεβρουάριο του 2002, η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών σε $155 δις δημοσίου χρέους. Όταν έγινε αυτή η στάση πληρωμών, το χρέος προς το ΑΕΠ της χώρας αυτής ήταν 65%. Στην Ελλάδα σήμερα το χρέος είναι, τουλάχιστον, στο 120% του ΑΕΠ. Μετά από τη στάση πληρωμών και λόγω της υποτίμησης του νομίσματος, το χρέος ανέβηκε στο 150% του ΑΕΠ. Στους επόμενους μήνες, το εθνικό νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 70% σε σχέση με το δολάριο. Το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 11% το 2002 και το βιοτικό επίπεδο επέστρεψε στα επίπεδα του 1968. Η ανεργία σκαρφάλωσε στο 25%, και σε μερικούς μήνες, το 60% του πληθυσμού βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας. Σήμερα μετά από 8 χρόνια, το ποσοστό του πληθυσμού που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας έχει μειωθεί στο, προ της κρίσεως, επίπεδο του 18%. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι στο 24%.

Πριν καταρρεύσει η Αργεντινή, υπήρχε μια αφαίμαξη ρευστότητας από τη χώρα αυτή. Για πολλούς μήνες, επιχειρηματίες και απλοί πολίτες πέρναγαν τα σύνορα της Ουρουγουάης (Ελβετία της Νότιας Αμερικής) και κατέθεταν βαλίτσες με δολάρια στις τράπεζες του Montevideo. Κανείς δε ρωτάει από πού ήρθαν τα λεφτά στην Ουρουγουάη.

Πρόσφατα, η ελληνική κυβέρνηση είχε την ιδέα να χαρτογραφηθούν οι καταθέσεις στην ελληνική επικράτεια και να υποχρεωθεί ο κάθε πολίτης να καταθέσει «πόθεν έσχες» για να δικαιολογήσει τις καταθέσεις αυτές. Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθούν μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό και πολλά άλλα να αποσυρθούν από τις τράπεζες και να μπουν σε θυρίδες. Η κυβέρνηση από τότε δεν έχει αναφερθεί ξανά στο θέμα.

Συχνά αναφερόμαστε στο δημόσιο χρέος σαν να ήταν απλά ένα τεχνοκρατικό μέγεθος που αφορά μονάχα τους γραφειοκράτες του Υπ.Οικ. και τους αναλυτές της Moody’s. Το Δημόσιο Χρέος όμως, αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως έγκλημα των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης.

Η ασυδοσία της δεκαετίας του 1980 και η ανευθυνότητα των επομένων δεκαετιών έχουν οδηγήσει πλέον σε ρυθμούς αύξησης του Δημόσιου Χρέους που δύσκολα μπορούν να συγκρατηθούν. Και τις άμεσες δυσάρεστες συνέπειες καλούνται να υποστούν συμπολίτες μας που όχι μόνο δεν συναποφάσισαν τη σπατάλη που οδήγησε στο σημερινό εφιάλτη, αλλά και ούτε ‘απολαύσανε’ ποτέ τους καρπούς του εγκλήματος.

Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία (κάθε πτέρυγας του κοινοβουλίου), ακολουθώντας πιστά τις αρχές της παράδοσής της, συνέχιζε για χρόνια τον χωρίς όρια δανεισμό, εξυπηρετώντας τις ομάδες πίεσης, τις συντεχνιακές οργανώσεις και τους κομματικούς μηχανισμούς που εξασφαλίζανε τη βιωσιμότητά της. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνήθιζε να λέει ότι «ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος, ή θα μας αφανίσει αυτό». Ως πρωθυπουργός ωστόσο, κατάφερε να αυξήσει το δημόσιο χρέος από 31.2% του ΑΕΠ το 1980, στο αστρονομικό 80.7% του ΑΕΠ το 1990. Από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε – ούτε και τόλμησε μάλλον – να μας προστατέψει από τις καταστρεπτικές συνέπειες ενός αχαλίνωτου Δημόσιου Χρέους.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου όμως, δεν πρωτοτυπούσε στη ρητορική του περί του Δημόσιου Χρέους. Αρκετά χρόνια πριν, ο Ludwig von Mises μας προειδοποιούσε:

«There is no means of avoiding the final collapse of a boom brought about by credit expansion. The alternative is only whether the crisis should come sooner as a result of a voluntary abandonment of further credit expansion, or later as a final and total catastrophe of the currency system involved». Ludwig von Mises, Human Action, 1949

Και η κρίση ήρθε. Και δεν ήρθε ως αποτέλεσμα (μόνο) της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά ως άμεση συνέπεια της συνεχούς επέκτασης της ασύδοτης μηχανής που ονομάζεται ελληνικό κράτος και απειλεί πλέον να καταβροχθίσει κάθε υγιές κομμάτι της οικονομίας μας και γενικότερα της κοινωνικής μας δράσης.

Αν αναλογιστούμε το μέγεθος του Δημόσιου Χρέους και το ποσό που μας αναλογεί ως πολίτες, για τους περισσότερους από εμάς αυτό σημαίνει αρκετά χρόνια απλήρωτης εργασίας στο όνομα της συνέχειας του κράτους και εξαιτίας αποφάσεων που ληφθήκανε πολύ πριν γεννηθούμε. Αν αυτό δεν είναι ισοδύναμο με σκλαβιά και της υποδούλωση, τότε οι έννοιες αυτές έχουν αρχίσει πια να χάνουν τη σημασία τους.

Ακόμη όμως κι αν ως κοινωνία είχαμε το δικαίωμα να υποδουλώσουμε με αυτό τον τρόπο τους εαυτούς μας (που δεν το έχουμε), σε καμία περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε τα λάθη του παρελθόντος υποθηκεύοντας ουσιαστικά και τη ζωή των παιδιών μας. Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να αποδεχόμαστε πλέον ελλειμματικούς προϋπολογισμούς που προσθέτουν στο βάρος που θα πρέπει να κουβαλήσουν οι επόμενες γενιές.

Ικανοποιητικό πρώτο βήμα για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών χαρακτήρισε ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ το ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ), τονίζοντας ωστόσο πως δεν είναι αρκετά σκληρό για να εξασφαλίσει την επιτυχία.

«Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες λαμβάνουν μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση τα οποία όμως δεν είναι απολύτως αρκετά για την αντιμετώπιση της κατάστασης», δήλωσε ο κ. Γιούνκερ, συμπληρώνοντας ότι η Ελλάδα επιδεικνύει καλή θέληση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εμφανιστούν με μια κοινή στάση στήριξης προς αυτή.

«Επί του παρόντος πιστεύω, λυπούμαι που το λέω μάλλον καθυστερημένα, ότι τώρα έχουν λάβει τα σωστά μέτρα», δήλωσε ο Ewald Nowotny, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του Reuters Insider, αναφερόμενος στα σχέδια δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας.

Προειδοποίησε επίσης όσους πιστεύουν ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα σπεύσουν να βοηθήσουν τη χώρα, αν αυτή δεν μπορέσει να επιλύσει τα προβλήματά της μόνη της.

«Έχουμε στη συνθήκη της ΕΕ μια αυστηρή διάταξη για μη διάσωση. Για εμάς αυτό είναι πολύ ξεκάθαρη διάσταση», ανέφερε.

Εκτίμησε παράλληλα ότι η ευρωζώνη δεν θα ξαναπέσει σε ύφεση, καθώς και ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε, κάποια στιγμή, να μιμηθεί τα σχέδια της Fed για περιορισμό της υπερβάλλουσας ρευστότητας των τραπεζών.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Η Ελλάδα δεν παράγει high value added προϊόντα και υπηρεσίες. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση το κράτος να μπορεί να εισπράξει τους ανάλογους φόρους.

Παράδειγμα. Η Intel έχει μεικτό περιθώριο κέρδους 60% και καθαρά κέρδη 15% σε σχέση με τις πωλήσεις της.

Η εταιρεία Πλαστικά Θράκης δεν έχει ούτε κατά προσέγγιση αυτά τα νούμερα. Αυτό σημαίνει το εξής. Αν και οι δυο εταιρείες είχαν πωλήσεις 240 δις ευρώ (που είναι το σημερινό Ελληνικό ΑΕΠ) τότε η Intel θα είχε κέρδος και θα απέδιδε φόρους, ενώ η ΠΛΑΘ θα είχε ελάχιστα αναλογικά κέρδη και θα απέδιδε ελάχιστους αναλογικά φόρους σε σχέση με την Intel.

Με λίγα λόγια, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τα έσοδα των άλλων κρατών με την Ελλάδα, διότι εμείς δεν είμαστε ένα high value added economy.

Για να γίνουμε, θα πρέπει να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μειωθεί δραστικά ο δημόσιος τομέας, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθεί η διαφθορά, η αναποτελεσματικότητα κτλ.

Άρα, δεν είναι λύση να προσπαθούμε να αρμέξουμε την Ελληνική οικονομία από φόρους, στο άνομο του ότι η Νορβηγία έχει περισσότερα έσοδα, διότι απλά δεν είμαστε ίδιοι.

Υπόψη, ότι η Δανία πριν πολλά χρόνια μείωσε το κράτος πάνω από 20%. και οτι στη Δανία δεν υπάρχει μονιμότητα. Μάλιστα πριν από δυο μέρες, σε ένα lecture, ο Δανός πρέσβης είπε ότι ο ίδιος έχει απολύσει εκατοντάδες δημοσίους υπαλλήλους, όχι διότι έκαναν κάτι επιλήψιμο η λάθος, αλλά διότι απλά δεν τους είχε πλέον ανάγκη το κράτος.

Η δε Ολλανδία επίσης έχει πάρει απόφαση να μείωση τον Δημόσιο τομέα κατά 20%. Η Ολλανδία έχει σχεδόν το μισό αναλογικά χρέος επί του ΑΕΠ από εμάς.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-01-19-00-28-46-2010011918930/