Το μυστικό deal μεταξύ GAP και Erdogan για το Αιγαίο!!!

Του Σωτήρη Σιδέρη ssideris@eveto. gr

Τα δύο βήματα

Πρώτο στάδιο

1 Επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων (σε διαφορετικό μήκος ανά περιοχή), αλλά όχι στα 12 μίλια, και αποφάσεις για τον εναέριο χώρο και το FIR.

2 Απόσυρση των τουρκικών θεωρών για «γκρίζες ζώνες».

3 Παραίτηση της Ελλάδας από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ).

4 Σύνταξη Κειμένου Αρχών που θα δεσμεύει ας δύο χώρες για τήρηση των παραπάνω σημείων.

Δεύτερο στάδιο

1 Συζητήσεις γ»α το καυτό θέμα

της υφαλοκρηπίδας.

2 Διμερής συμφωνία ή προσφυγή στη Χάγη για το ίδιο θέμα.

3 Πιθανώς να ανοίξει ο δρόμος της Τουρκίας για εκμετάλλευση

I των ενεργειακών πόρων στην I Ανατ. Μεσόγειο.

Η Ελλάδα θα επεκτείνει (σε διαφορετικό μήκος) τα χωρικά υδατά της, ενώ όλα δείχνουν ότι θα παραιτηθεί από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες.

Πολιτική απόφαση για ραγδαία κλιμάκωση των μυστικών διαπραγματεύσεων Ελλάδας-Τουρκίας, με στόχο τη διευθέτηση των προβλημάτων στο Αιγαίο, έχουν πάρει οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών Γιώργος Παπανδρέου και Ταγίπ Ερντογάν και, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, έχουν συμφωνήσει ότι μέχρι το τέλος του χρόνου ο πρώτος πυλώνας της διμερούς συμφωνίας θα είναι έτοιμος προς δημοσιοποίηση.

Η συμφωνία θα περιλαμβάνει την -ασύμμετρη- επέκταση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου της Ελλάδας με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, ενώ όλα δείχνουν ότι η χώρα μας έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ). Το εύρος της επέκτασης θα ποικίλλει, καθώς στο Βόρειο Αιγαίο θα είναι μεγαλύτερη και στα Δωδεκάνησα πολύ μικρότερη, ενώ θα ταυτίζεται ο εναέριος χώρος με τα χωρικά μας ύδατα (σήμερα ο μεν εθνικός εναέριος χώρος είναι δέκα μίλια, τα δε χωρικά μας ύδατα 6 μίλια). Έχοντας υπόψη την εικόνα που επικρατεί στις δύο χώρες, είναι βέβαιο ότι οι συμφωνίες θα προκαλέσουν πολιτική θύελλα.

Ταυτόχρονα με τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας, οι δύο πρωθυπουργοί θα δώσουν στη δημοσιότητα ένα Κείμενο Αρχών που θα υπογραμμίζει την επιτυχία της διπλωματίας, αλλά ταυτόχρονα θα δεσμεύει τις δύο χώρες τόσο όσον αφορά την τήρηση των συμφωνηθέντων όσο και για τις πολιτικές του μέλλοντος. Είναι πολιτική απόφαση να κλείσουν όλα τα προβλήματα και να μην υπάρξουν εκκρεμότητες για το μέλλον.

Έτσι, οι δύο κυβερνήσεις θα δεσμεύονται για την τήρηση των όσων συμφωνηθούν για τον εναέριο χώρο, το FIR και τα χωρικά ύδατα και θα δηλώνουν ότι κλείνει το κεφάλαιο αυτό. Δηλαδή αν π. χ. σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος θα είναι 7 ή 8 μίλια, η Ελλάδα θα δεσμευθεί ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία και, παράλληλα, θα δεσμευθεί ότι παραιτείται από το δικαίωμα επέκτασης στα δώδεκα μίλια. Εννοείται ότι θα αποσυρθούν και οι θεωρίες περί «γκρίζων ζωνών» εκ μέρους της Άγκυρας.

Παράλληλα, το ντοκουμέντο της συμφωνίας θα προδιαγράφει τις επόμενες ενέργειες των δύο κυβερνήσεων στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, πιθανότατα το διαδικαστικό πλαίσιο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Άλλωστε, η συμφωνία για τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο είναι προαπαιτούμενο για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ). Σημειώνεται ότι το συνυποσχετικό που απαιτείται για την προσφυγή στο ΔΔΧ πρέπει να ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο.

Η δημοσιοποίηση του Κειμένου Αρχών θα σηματοδοτήσει την έναρξη του δεύτερου κύκλου διαπραγματεύσεων, οι οποίες θα αφορούν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και θα είναι οι πλέον δύσκολες από πολιτική άποψη, λόγω των αντιδράσεων για την πρώτη συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις λοιπόν για την υφαλοκρηπίδα είτε θα οδηγήσουν σε διμερή συμφωνία είτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που πλέον αντιμετωπίζουν θετικά και οι Τούρκοι. Ωστόσο, το θέμα της Χάγης δεν είναι τόσο απλό. Με λίγα λόγια, το ΔΔΧ δεν πρόκειται να αποφανθεί ότι το Αιγαίο ανήκει στην Ελλάδα ή ότι η Τουρκία δεν έχει συμφέροντα. Ειδικότερα στην ελληνική πολιτική σκηνή α διαφοροποιήσεις είναι δυνατόν να δυναμιτίσουν το κλίμα, αν οι πολιτικές δυνάμεις δεν είναι από. πριν ενημερωμένες για τα σχέδια Πα πανδρέου – Ερντογάν. Οι κοινωνικές και πολιτικές ισορροπίες στην Ελλάδα είναι εύθραυστες και η επίδραση του μνημονίου στην πολιτική συμπεριφορά ίσως επιδράσει καταλυτικά στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής που οξύνονται μέρα με τη μέρα.

Το κατ’ αρχήν ζήτημα, που ήδη απασχολεί το στενό κύκλο των ενημερωμένων παραγόντων του υπουργείου Εξωτερικών, είναι ότι το Κείμενο Αρχών απαιτεί τεράστια προσοχή και υψηλού επιπέδου διαπραγματευτική ικανότητα, προκειμένου να μην οδηγήσει την Ελλάδα σε διπλωματική τραγωδία εν μέσω δεσμεύσεων και συμφωνιών που μπορεί με τη σειρά τους να οδηγήσουν σε ολοκληρωτική κηδεμονία της χώρας.

ΣΥΣΚΕΨΗ

Την περασμένη Πέμπτη (9 Σεπτεμβρίου) κορυφαίοι διπλωματικοί παράγοντες, εμπειρογνώμονες και εξωυπηρεσιακές προσωπικότητες πήραν μέρος σε πολύωρη κλειστή σύσκεψη κατά την οποία αναλύθηκαν κυρίως η τακτική, οι προθέσεις και οι δυνατότητες της Τουρκίας και οι ελληνικές απαντήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός για το γεγονός ότι η Άγκυρα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση σε όλα τα επίπεδα, καθώς έχει ισχυρή διεθνή υποστήριξη, έχει ισχυρές συμμαχίες και ένα πολιτικό σκηνικό χωρίς προβλήματα, ενώ έχει επίσης πολιτικό και διαπραγματευτικό σχέδιο, σε αντίθεση με την Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο μνημόνιο. Κυρίως αναλύθηκε η επιθετικότητα της Άγκυρας που ποιοτικά είναι κλιμακούμενη. Ταυτόχρονα στην ίδια σύσκεψη επισημάνθηκε η ανάγκη η πολιτική ηγεσία της χώρας να πει ορισμένες αλήθειες στο λαό, που συμπυκνώνονται στη διαμόρφωση μιας νέας αντίληψης για τα δίκαια και τα δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Σαφώς και ή Τουρκία έχει τα αδύνατα σημεία της, τα οποία και επισημάνθηκαν στη σύσκεψη.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η Τουρκία και προσωπικά ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που πλέον θέτει τα χρονοδιαγράμματα. Όσον αφορά την κατ’ αρχήν συμφωνία και το

κών που τους πλαισιώνει εργάζονται πάνω σε χάρτες. Για παράδειγμα, υπογραμμίζουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί η ελληνική πλευρά ότι το Καστελόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα. Το θέμα είναι πόση επήρεια έχει η υφαλοκρηπίδα του ελληνικού νησιού, δηλαδή πόσο εύρος έχει και προς ποια κατεύθυνση εκτείνεται ώστε να συμπεριλάβει πιθανούς ενεργειακούς κόρους. Η Τουρκία, από την πλευρά Γης, θεωρεί ότι τα δικά της παράλια έχουν την περισσότερη επήρεια και κατά συνέπεια το Καστελόριζο έχει ελάχιστα δικαιώματα. Ακόμη και το Δικαστήριο της Χάγης δεν είναι βέβαιο ότι θα πάρει μια απόφαση που θα είναι με σαφήνεια υπέρ της Ελλάδας ή της Τουρκίας. Αυτό αφορά σε μεγάλο ποσοστό και τα Δωδεκάνησα Σε κάθε περίπτωση, σημαντική επίδραση θα έχει η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Όσο περισσότερο τα επεκτείνει τόσο μικρότερη θα είναι η ζώνη των τουρκικών συμφερόντων.

Σύμφωνα με έγκυρους νομικούς κύκλους, η Ελλάδα μπορεί να κηρύξει μονομερώς ΑΟΖ σε συνεργασία με

Κείμενο Αρχών, ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι αυτός που υπογράμμισε την ανάγκη η πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου ώστε να επικεντρωθεί στη συνέχεια στον προεκλογικό αγώνα εν όψει των εκλογών του επόμενου έτους.

Επίσης, ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που έχει προτείνει και οι συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα να έχουν χρονικό ορίζοντα. Έλληνες διπλωμάτες έχουν διαμηνύσει στην κυβέρνηση ότι η Άγκυρα θα επιδιώξει το ταχύτερο δυνατό να υπάρξει ένα νέο καθεστώς στο Αιγαίο γιατί, όπως επισημαίνουν, η Τουρκία θεωρεί αυτή τη στιγμή αδύναμη την Ελλάδα και επειδή το μεγάλο πρόβλημα εστιάζεται στο Καστελόριζο θα επιδιώξει την παραίτηση ή την αδρανοποίηση της χώρας μας όσον αφορά την πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ

Είναι προφανές ότι οι Έλληνες διαπραγματευτές και η ομάδα των νομικών από

την Κύπρο ή και άλλες χώρες. Επισημαίνουν όμως ότι άλλο η κήρυξη και άλλο η οριοθέτηση. Γιατί η απόλαυση των δικαιωμάτων, δηλαδή των ενεργειακών πόρων, απαιτεί οριοθέτηση. Η Τουρκία αντιδρά ακριβώς στην οριοθέτηση και σημειώνει ότι σε διεθνές επίπεδο υπάρχει κοινή οριοθέτηση της ΑΟΖ, κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα να αποδεχθούν την άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί και να κηρύξει και να οριοθετήσει μονομερώς την ΑΟΖ.

Η βεβαιότητα ότι στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν υδρογονάνθρακες έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και η ιδέα και μόνο ότι η Τουρκία μπορεί να έχει περιορισμένη πρόσβαση προκαλεί νευρική κρίση στην Άγκυρα.

Είναι λοιπόν πρωτίστως ζήτημα πολιτικής αυτοπεποίθησης και σχεδιασμού τι ακριβώς θα διεκδικήσει η Ελλάδα και υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι οι πρόσφατες επιτροπές κολεγιακού τύπου που επινοήθηκαν από τον πρωθυπουργό για το στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης δεν αφορούν τα. μεγάλα αυτά θέματα.

ΠΗΓΗ Εφημερίδα VETO

Ο Αντώναρος ήθελε να ταξιδέψει "τσάμπα"...

Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου 2010

Έξω φρενών είναι ιδιοκτήτες και διοίκηση πλοιοκτήτριας εταιρείας με τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης Καραμανλή και νυν βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ, Ευάγγελο Αντώναρο. Ο λόγος; Ο κ. Αντώναρος απαίτησε να....
ταξιδέψει δωρεάν από την Κω στην Πάτμο με το ΒLUΕ STAR 2 προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει εισιτήριο των 15,50 ευρώ... Ο διευθύνων σύμβουλος της Attica, στην οποία ανήκει το εν λόγω πλοίο, Πέτρος Μ. Βέττας, τέσσερις ημέρες μετά το ταξίδι του κ. Αντώναρου, «αδειάζει» τον βουλευτή στον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, με την παρακάτω επιστολή την οποία δημοσιεύει το περιοδικό «Εφοπλιστής» και ζητά την αποζημίωση της εταιρείας από τη Βουλή.


«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Θέμα: Μεταφορά βουλευτού κ. Avτώναρoυ με πλοία της εταιρείας μας.

Ο βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, κ. Ευάγγελος Αντώναρος, επιβιβάστηκε στις 18 Ιουλίου 2010 στο πλοίο ΒLUΕ STAR 2 της εταιρείας μας, με σκοπό να ταξιδέψει από το νησί της Κω στο νησί της Πάτμου. Κατά την επιβίβαση και σύμφωνα με τον νόμο, του ζητήθηκε από τον αρχιλογιστή του πλοίου το εισιτήριό του, όπως συμβαίνει με κάθε άλλον επιβάτη. Ο κ. Αντώναρος απάντησε ότι είναι βουλευτής και έχει ελευθέρας. Παρά την επισήμανση από τον κ. αρχιλογιστή ότι ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση απαιτείται για τη νόμιμη επιβίβασή του εισιτήριο έστω μηδενικό, ο κ. Αντώναρος τον ευχαρίστησε και εισήλθε του πλοίου. Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή επιβιβάζονταν στο πλοίο 250 επιβάτες, το πλήρωμα προτίμησε να μη δώσει περαιτέρω έκταση στο επεισόδιο, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στον καταπέλτη του πλοίου και να μην ταλαιπωρηθούν αναίτια από τη συμπεριφορά του εν λόγω βουλευτή οι υπόλοιποι επιβάτες, οι οποίοι και κανονικά έφεραν τα εισιτήριά τους και τηρούσαν όλες τις νόμιμες διαδικασίες.

Μετά την είσοδό του στο πλοίο, εκδόθηκε εισιτήριο στον κ. Αντώναρο -με το φθηνότερο ναύλο, αξίας 15.50 ευρώ - προκειμένου να ταξιδέψει νομίμως και όχι ως λαθρεπιβάτης. Εκείνος αρνήθηκε να πληρώσει το ποσό με την ίδια δικαιολογία και επέδειξε στο σημείο αυτό τη βουλευτική του ταυτότητα.

Ύστερα από τα παραπάνω γεγονότα, τα ζητήματα που ανακύπτουν είναι τα εξής:

1. Παρακαλούμε για την αποζημίωση της εταιρείας μας από τη Βουλή για το ταξίδι του κ. Αντώναρου, σύμφωνα με τα συνημμένα παραστατικά.

2. Παρακαλούμε όπως εκδώσετε οδηγία προς τους βουλευτές όταν επιθυμούν να κάνουν χρήση της ελεύθερης κυκλοφορίας με πλοία ακτοπλοϊας που τους έχετε παράσχει, να φροντίζουν εγκαίρως για την έκδοση εισιτηρίου, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Σας επισημαίνουμε ότι βάσει νόμου απαγορεύεται η επιβίβαση στο πλοίο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ χωρίς έγκυρο εισιτήριο.

3. Επειδή αντιλαμβανόμεθα ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, παρακαλούμε όπως προχωρήσετε σε θέσπιση συγκεκριμένης διαδικασίας για την αποζημίωσή μας σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με τα άλλα μέσα μεταφοράς και όπως επανειλημμένως έχουμε ζητήσει, διαδικασία που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να εκδίδονται τα εισιτήρια από μια ιδιωτική εταιρεία χωρίς να καταβληθεί το αντίτιμο. Έως ότου μας γνωστοποιηθεί και συμφωνηθεί η διαδικασία αυτή, παρακαλούμε όπως ενημερώσετε τα μέλη του Κοινοβουλίου ότι όσον αφορά στην εταιρεία μας θα πρέπει να εκδίδουν κανονικά εισιτήριο ολόκληρου ναύλου.

4. Τέλος, παρακαλούμε όπως προβείτε σε συστάσεις προς τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι όλοι έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό για να τον υπηρετούν και όχι για να διεκδικούν προνόμια και να αξιώνουν διαφορετική μεταχείριση από τον απλό πολίτη, προκειμένου να αποφεύγονται αμετροεπείς συμπεριφορές, που δεν τιμούν κανέναν και επιτείνουν το κλίμα δυσαρέσκειας που υφίσταται σήμερα.

Με τιμή
Attica Group
Πέτρος Μ. Βέττας
Διευθύνων Σύμβουλος»

http://iteanews.blogspot.com/

Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos στις 10:46 π.μ.

Upόψεις

Upόψεις

8/21/2010 Πίσω έχει η απογραφή... την ουρά! Συντάκτης: Κάτσικας Χρήστος Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι εξέφρασαν, ευθύς εξαρχής, την απορία τους, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να απογράψει τους δημοσίους υπαλλήλους. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση του υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του υπουργείου Οικονομικών, με βάση τον Νόμο 3845/2010, κάλεσε κάθε δημόσιο υπάλληλο ξεχωριστά να καταγραφεί με δική του ευθύνη, με τη ρητά διατυπωμένη, μάλιστα, απειλή, ότι όποιος δεν απογράφονταν θα αντιμετώπιζε την διακοπή της μισθοδοσίας του το Φθινόπωρο που θα έκανε το ντεμπούτο της η νεοσυσταθείσα Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Το βασικό ερώτημα εστιάστηκε στο γιατί η καταγραφή δεν γίνονταν με τα στοιχεία που ήδη διέθεταν οι διευθύνσεις προσωπικού υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Όποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης μπορεί να διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: Η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής». Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι δημόσιοι υπάλληλοι παρουσιάστηκαν για μια ακόμη φορά με αριστοτεχνικό τρόπο σαν «το βαρίδι στα πόδια μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας που θέλει να προχωρήσει και δεν μπορεί». Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωση του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σα να είναι θέλημα Θεού. Να γίνει ξεκάθαρο: Η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν με τους όρους που γίνεται είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης της ιδιωτικοποίησης και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών. Η Ε.Ε. μανταρει, μοντάρει και τακτοποιεί Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων δεν αποτελεί παρά τμήμα μιας οργανωμένης επιχείρησης σε επίπεδο Ε.Ε. η οποία μοντάρεται εδώ και αρκετό καιρό και με την ευκαιρία της κρίσης επιταχύνθηκε η προσπάθεια υλοποίησής της. Αναφερόμαστε, βεβαίως, στη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική «Ευρώπη 2020», που περιλαμβάνει στο μενού της ως πρόγευμα, την αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την «οικονομική διακυβέρνηση», θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των συνομιλιών στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες στις 17-18 Ιουνίου του 2010. Σε πρώτο επίπεδο το νέο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης σημαίνει μεγαλύτερο έλεγχο των δημοσιονομικών και των οικονομικών πολιτικών κάθε χώρας-μέλους από τις Βρυξέλλες. Στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις, όπως η εκ των προτέρων -κάθε άνοιξη, αρχής γενομένης από το 2011- αξιολόγηση σε κοινοτικό επίπεδο των σχεδίων προϋπολογισμών των κρατών - μελών πριν κατατεθούν και εγκριθούν από τα εθνικά κοινοβούλια. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της ιδέας για «οικονομική διακυβέρνηση» της Ε.Ε. προωθούνται κατευθύνσεις για τον ορισμό ενός πλαφόν, που θα αναφέρεται στο ανώτατο όριο των υπαλλήλων (οι αμοιβές των οποίων χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό) ως ποσοστό του πληθυσμού ή του ενεργού πληθυσμού ή αλλιώς για τον ορισμό ενός πλαφόν του κρατικού προϋπολογισμού το οποίο θα εξυπηρετεί τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Ας έρθουμε τώρα στη χώρα μας για να δούμε με ποιους τρόπους υλοποιούνται οι κατευθύνσεις αυτές. Σύμφωνα με τις επιταγές του μνημονίου τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση πρέπει να παρουσιάσει έναν καινούργιο κρατικό μηχανισμό, οπωσδήποτε, εκτός των άλλων, πιο φθηνό. Το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου το 2009, πριν από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας, ήταν 12,5 δισ. ευρώ, από τα οποία περίπου 5 δισ. ευρώ αφορούσαν επιδόματα. με το πάγωμα των μισθών και τη μείωση δώρων και επιδομάτων, προβλέπεται μείωση της μισθολογικής δαπάνης κατά 1,1 δισ. ευρώ το 2010. Η συνολική μείωση μέχρι και το 2013 προϋπολογίζεται σε 2,7 δισ. ευρώ και κατανέμεται ως εξής: - Το 2011 η μισθολογική δαπάνη θα μειωθεί κατά 400 εκατ. ευρώ ακόμη με το ψαλίδι που έχει μπει σε δώρα και επιδόματα και 100 εκατ. ευρώ επιπλέον με την εφαρμογή του ενοποιημένου συστήματος πληρωμών. - Το 2012 το μισθολογικό κόστος πρέπει να υποχωρήσει κατά 600 εκατ. ευρώ με την περαιτέρω μείωση των προσλήψεων (κάτω και από τη σχέση μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις) και το 2013 επίσης άλλα 500 εκατ. ευρώ. - Επιπλέον 1,5 δισ. ευρώ εξοικονόμηση προβλέπεται την τριετία 2011-2013 με την εφαρμογή του «Καλλικράτη». Με όχημα το νέο μισθολόγιο Το όχημα του νέου ψαλιδίσματος των μισθών θα είναι το λεγόμενο νέο μισθολόγιο του οποίου ο κεντρικός άξονας είναι η «εξίσωση των μισθών προς τα κάτω». Σύμφωνα με το σενάριο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση πλήθος επιδομάτων θα καταργηθεί, ενώ κάποια επιδόματα όπως είναι το κίνητρο απόδοσης ή το επίδομα εξομάλυνσης που το λαμβάνουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ενσωματωθεί στον βασικό μισθό. Είναι αναπόφευκτο λοιπόν, ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων να υποστούν σημαντικές περικοπές στις μηνιαίες αποδοχές τους, ενώ μειωμένες θα είναι οι αποδοχές και για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο. Παράλληλα, πέρα από τις μετατάξεις που ήδη δρομολογούνται, η κεντρική γραμμή είναι η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων αφενός μέσω της δραστικής μείωσης των προσλήψεων αφετέρου μέσω της δρομολόγησης νέων και εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών και εκχώρηση των λειτουργιών τους σε ιδιώτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο μνημόνιο προβλέπεται ότι σε κάθε πέντε παραιτήσεις - αποχωρήσεις δημοσίων υπαλλήλων θα προσλαμβάνεται ένας, ενώ η πρόβλεψη για «εξαίρεση» του τομέα της υγείας και της παιδείας μοιάζει με πικρόχολο ανέκδοτο καθώς στην παραίτηση - αποχώρηση 11.500 μονίμων εκπαιδευτικών η κυβέρνηση «απάντησε» με 2.825 όλες κι όλες προσλήψεις. Παράλληλα μεθοδεύεται η «απεμπλοκή» του Δημοσίου από μια σειρά επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και η ιδιωτικοποίηση πληθώρας ΔΕΚΟ ( Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αεροδρόμια, λιμάνια, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ κ.ά. Εάν οι επιχειρήσεις αυτές περάσουν ολοκληρωτικά ή μερικώς έστω (ως προς το μάνατζμεντ, για παράδειγμα) στον ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι σ΄ αυτές παύουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι- και άρα υπόκεινται στους κανόνες του ιδιωτικού τομέα, που προβλέπει και απολύσεις. Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας. Η απόλυση κρύβεται πίσω από τη λέξη εξυγίανση ή εξορθολογισμός, η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του δημοσίου τομέα καλύπτεται πίσω από τη λέξη απελευθέρωση των αγορών. Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις χρησιμοποιούνται ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Παράλληλα είναι σαφές ότι η λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, δηλαδή το ξεπούλημα των δημοσίων οργανισμών στους ιδιώτες, πρώτα πρώτα είναι ψευδεπίγραφη (απλά αντί για ένα κρατικό μονοπώλιο έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο), δεύτερον αφορά τις πιο αποδοτικές και κερδοφόρες (ποιος άλλωστε ιδιώτης θα αγόραζε ζημιογόνες;) και τρίτον μετά την ιδιωτικοποίησή τους τα πράγματα χειροτερεύουν όσον αφορά στην προσφορά υπηρεσιών. μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων Ρέιλτρακ συνέβηκαν τα περισσότερα δυστυχήματα καθώς οι ιδιώτες που ανέλαβαν δεν είχαν καμιά διάθεση να επιβαρυνθούν με το κόστος του εκσυγχρονισμού του δικτύου τους. Πριν από την ιδιωτικοποίηση των ισπανικών ταχυδρομείων, ο ταχυδρόμος έφτανε μέχρι και το πιο μακρινό χωριό. Σήμερα δεν παραδίδει γράμματα σε σπίτια που δεν βρίσκονται κοντά σε κεντρικό δρόμο। Όταν κάποτε δημοσιογράφοι ρώτησαν τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας ΕDF Φρανσουά Ρουσελί αν μπορούσε να εγγυηθεί πως μετά την ιδιωτικοποίησή της οι τιμές του ηλεκτρικού θα παρέμεναν φθηνές, εκείνος είχε απαντήσει αρνητικά. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει ξεκάθαρα τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι διακοπές που κάθε τόσο βυθίζουν στο σκοτάδι το Λονδίνο, την Ιταλία ή την Καλιφόρνια εξηγούνται από την απροθυμία των ιδιωτών να επενδύσουν στην ανανέωση των δικτύων, προκειμένου να διατηρήσουν την κερδοφορία τους. http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002017&nodeId=12&articleId=3479

Τα σενάρια χρεοκοπίας και οι καταθέτες

Friday, 03 September 2010 00:51

Σε μια συστηματική προσπάθεια… εξορκισμού των σεναρίων χρεοκοπίας έχουν αποδυθεί η ελληνική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, με τα ΜΜΕ της Ελλάδας σε ρόλο… ντουντούκας των καθησυχαστικών δηλώσεων, αποσκοπώντας κατά πρώτο λόγο στον κατευνασμό του θυμικού των Ελλήνων καταθετών, που συνεχίζουν να εμφανίζουν σημάδια έντονης νευρικότητας, σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Bn».

Όλες οι δηλώσεις της τελευταίας περιόδου από όλους τους αξιωματούχους που εμπλέκονται στο τριετές πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας έχουν ως κοινό παρονομαστή την κατηγορηματική διάψευση των σεναρίων χρεοκοπίας και αναδιάρθρωσης του χρέους, που αποτελούν, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, την κύρια πηγή ανησυχίας για τους καταθέτες.

Μάλιστα, στην προσπάθεια να καθησυχάσουν το ελληνικό κοινό, τα media προβάλλουν ακόμη και με παραπλανητικό τρόπο δήθεν «έγκυρες» διαψεύσεις των σεναρίων χρεοκοπίας. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση των τελευταίων ημερών, η προβολή στα ελληνικά media έκθεσης οικονομολόγων που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, η οποία παρουσιάζει πλήθος επιχειρημάτων για να πείσει, ότι η χρεοκοπία ούτε είναι επιθυμητή από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε και θα την ωφελήσει.

Όμως, οι προσεκτικότεροι αναγνώστες της έκθεσης θα παρατηρήσουν διατρέχοντάς την, ότι είναι απλώς μια εργασία οικονομολόγων που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, αλλά ρητά αναφέρεται ότι οι απόψεις των συντακτών της ΔΕΝ εκφράζουν τις θέσεις του Ταμείου. Αυτό μπορεί να μοιάζει με λεπτομέρεια, αλλά πάντα έχει σημασία ο βαθμός επισημότητας τέτοιων αναλύσεων, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη.

Αν όλοι διαψεύδουν με τόση βδελυγμία, όμως, το σενάριο της αναδιάρθρωσης χρέους, ποια είναι η υποδοχή των διαψεύσεων από τις αγορές; Την απάντηση δίνει τελευταία ανάλυση του αμερικανικού ινστιτούτου Council of Foreign Relations (υπερσυντηρητικό και εμπλεκόμενο κατά καιρούς σε σενάρια συνωμοσίας, αλλά αρκετά έγκυρο στους διεθνείς κύκλους): «Η ελληνική χρεοκοπία είναι μόνο θέμα χρόνου», είναι ο εύγλωττος τίτλος διαγράμματος που φιλοξενείται στην έκθεση, όπου καταγράφονται οι πιθανότητες χρεοκοπίας της Ελλάδας (στοιχεία μέχρι την 1^η Σεπτεμβρίου 2010), με βάση το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων στην αγορά των CDS.

Στο διάγραμμα φαίνεται, ότι στις περιόδους από τα τρία μέχρι και τα δέκα χρόνια η πιθανότητα χρεοκοπίας, με βάση τα CDS, είναι σήμερα για τους παράγοντες της αγορές μεγαλύτερη, από όσο καταγραφόταν στις 30/4 και στις 11/5 του τρέχοντος έτους, όταν η Ελλάδα «φλερτάριζε» με την πτώχευση, για να διασωθεί στο παρά πέντε με τη διεθνή συμφωνία χρηματοδότησης. Μάλιστα, στις πιο μακρινές περιόδους ο κίνδυνος πτώχευσης υπερβαίνει και το 90%!

Αν οι «καρχαρίες» της διεθνούς αγοράς δεν φαίνεται να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τις επίσημες διαψεύσεις των σεναρίων χρεοκοπίας, προς τι άραγε η συνεχής αναπαραγωγή τους; Η απάντηση που δίνουν τραπεζικά στελέχη στο Λονδίνο είναι απλή: αυτή την περίοδο, έχει καθοριστική σημασία για την τύχη της χώρας η ψυχραιμία των Ελλήνων καταθετών, εξ ου και η συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης και διεθνών παραγόντων να δημιουργήσουν την εντύπωση, ότι η χρεοκοπία έχει οριστικά αποφευχθεί.

Μετά τις απώλειες καταθέσεων που έφθασαν το 9% στο πρώτο εξάμηνου του έτους, το ανησυχητικό για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι ότι δεν καταγράφεται μια αξιοσημείωτη επανάκαμψη καταθετών, όπως θα αναμενόταν μετά την αποτροπή της πτώχευσης με μια σημαντική διεθνή συμφωνία χρηματοδότησης για την επόμενη τριετία.

Μάλιστα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα, ότι θα πέσει στο κενό και ο νόμος που δίνει κίνητρα επαναπατρισμού καταθέσεων μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, παρότι το υπουργείο Οικονομικών έχει τονίσει με έμφαση, κυρίως με «διαρροές» στον Τύπο, ότι μετά τη λήξη της προθεσμίας θα προχωρήσει σε διεξοδικούς φορολογικούς ελέγχους, για να διαπιστωθεί αν έχουν εξαχθεί σε τράπεζες του εξωτερικού «μαύρα» κεφάλαια.

Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι οι καταθέτες που μετείχαν στο κύμα φυγής στο εξωτερικό αδιαφορούν για τα κίνητρα και τα αντικίνητρα και είναι απολύτως απρόθυμοι να δεσμεύσουν τα κεφάλαιά τους σε καταθέσεις προθεσμίας σε ελληνικές τράπεζες ή σε κρατικούς τίτλους, όπως απαιτεί ο νόμος, προφανώς επειδή αξιολογούν ως σοβαρότερο τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Εξίσου ανησυχητική είναι και η συνεχιζόμενη ισχυρή ζήτηση χρυσών λιρών, που έχει υποχρεώσει την Τράπεζα της Ελλάδος να διατηρεί σε πολύ υψηλό επίπεδο (στα 267 ευρώ) την τιμή πώλησης της χρυσής λίρας. Ανατρέχοντας σε μνήμες κρίσεων του παρελθόντος, αρκετοί Έλληνες φαίνεται να προτιμούν την ασφάλεια του χρυσού, από το να ρισκάρουν την τοποθέτηση των κεφαλαίων τους στις τράπεζες.

Όσο αυτή η νευρικότητα των καταθετών παρατείνεται, τονίζουν τραπεζικά στελέχη, τόσο θα ενισχύεται η ένταση των καθησυχαστικών μηνυμάτων διάψευσης κάθε σεναρίου χρεοκοπίας και αναδιάρθρωσης χρέους. Άλλωστε, όπως έγραφε πριν από λίγες ημέρες έμπειρος αρθρογράφος των Financial Times, μέχρι να προχωρήσει μια κυβέρνηση σε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους είναι υποχρεωμένη να την διαψεύδει με τον κατηγορηματικότερο τρόπο…

πηγή:http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/1044-2010-09-02-22-52-४५

Η τρόικα βλέπει πρόοδο, η αγορά χρεοκοπία!

Πέμπτη, 19 Αύγουστος 2010 23:48

Την ώρα που η Κομισιόν εγκρίνει μετ’ επαίνων προς την κυβέρνηση τη δεύτερη δόση του διεθνούς δανείου, η αγορά εξακολουθεί να «βλέπει» ότι μεσοπρόθεσμα η Αθήνα θα βρεθεί σε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους και οδηγεί τις αποδόσεις των ελληνικών τετραετών ομολόγων μια «ανάσα» από το εντελώς τριτοκοσμικό 12%.

Ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Όλι Ρεν συνεχάρη χθες την κυβέρνηση για τη δημοσιονομική προσπάθεια των τελευταίων μηνών, υπογραμμίζοντας πάντως τις σοβαρές αδυναμίες στην εκτέλεση του τριετούς προγράμματος, κυρίως στο σκέλος των φορολογικών εσόδων και των ανεξέλεγκτων δαπανών και χρεών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος, η διευθέτηση των οποίων θα πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης, σύμφωνα με την Κομισιόν.

Με τις χθεσινές ανακοινώσεις από τις Βρυξέλλες, που έχουν τον πρώτο λόγο εκ μέρους της τρόικας σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση εκτέλεσης του τριετούς προγράμματος σταθεροποίησης, ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του διεθνούς δανείου, που όπως και οι άλλες θα μείνει για λίγες ώρες ως εικονική εγγραφή στα ταμεία της ελληνικής κυβέρνησης, αφού τα κεφάλαια θα περάσουν στους ιδιώτες πιστωτές της χώρας, για να καλυφθούν λήξεις παλαιότερων δανείων.

Οι ανακοινώσεις της Κομισιόν άφησαν, βέβαια, παγερά αδιάφορους τους διεθνείς διαχειριστές κεφαλαίων, που δεν σκέφθηκαν ούτε στιγμή ότι είναι ευκαιρία να αγοράσουν τώρα μακροχρόνια ελληνικά ομόλογα, προεξοφλώντας την επιτυχία του σταθεροποιητικού προγράμματος. Τοspread των ελληνικών 10ετών ομολόγων έναντι των γερμανικών παρέμεινε «καρφωμένο» στις 1.074 μονάδες βάσης (10,74%), ενώ μια σημαντική «ανωμαλία» στην καμπύλη των ελληνικών επιτοκίων δεν περνά απαρατήρητη από τους αναλυτές.

Όπως επισημαίνει ο νεοϋρκέζικος οίκος High Frequency Economics, που θεωρείται από τους σοβαρότερους στην ανάλυση των τάσεων της χρηματαγοράς, από τη διαμόρφωση της καμπύλης των ελληνικών επιτοκίων συνάγεται το συμπέρασμα, ότι η χώρα δεν θα μπορέσει να ελέγξει τα αυξημένα επίπεδα χρέους που θα έχει συσσωρευτεί το 2014, όταν θα λήξει το διεθνές πρόγραμμα χρηματοδότησης από την τρόικα.

«Η θύελλα επικεντρώνεται στα ομόλογα που ωριμάζουν το 2014, τον πρώτο χρόνο αποκοπής της Ελλάδας από το μηχανισμό στήριξης με τα μετρητά του ΔΝΤΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ανέφερε ο κορυφαίος οικονομολόγος του αμερικανικού οίκου σε χθεσινό σημείωμα προς τους πελάτες του.

«Μέχρι να τελειώσει η προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας το 2013», πρόσθεσε ο Καρλ Γουάινμπεργκ, «το χρέος της Ελλάδας θα έχει αυξηθεί στα 340 δις. ευρώ. Κανείς δεν πίστευε, ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να εξυπηρετήσει και να αποπληρώσει ευκολότερα 340 δις. ευρώ χρέους με μορφή τίτλων σταθερού επιτοκίου, από όσο ήταν σε θέση να διαχειριστεί 270 δις. ευρώ χρέους».

Πράγματι, στην καμπύλη επιτοκίων του Δημοσίου εμφανίζεται ένα ανησυχητικό «φούσκωμα» στις αποδόσεις των τίτλων που λήγουν το «ύποπτο» έτος 2014. Αυτά τα ομόλογα τετραετούς διάρκειας, όπως σημειώνει το «Bloomberg», δίνουν απόδοση 11,88% σε όποιον τα αποκτήσει στις τρέχουσες τιμές τους. Πρόκειται, βέβαια, για μια τριτοκοσμική απόδοση, που αντανακλά την πλήρη απροθυμία των διαχειριστών κεφαλαίων να εκτεθούν σε ελληνικό κίνδυνο, περιμένοντας να πάρουν πίσω τα κεφάλαιά τους τον πρώτο χρόνο αποσύνδεσης της Ελλάδας από το διεθνή μηχανισμό στήριξης.

Ασφαλέστερη η… Αργεντινή!

Δεν είναι τυχαίο, ασφαλώς, ότι και από τη διαπραγμάτευση των πενταετών συμβολαίων ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων έναντι του κινδύνου πτώχευσης συνάγεται το συμπέρασμα, ότι η Ελλάδα έχει πλέον, σύμφωνα με την αντίληψη της αγοράς, μεγαλύτερο κίνδυνο χρεοκοπίας από την Αργεντινή. Για πρώτη φορά, αυτή την εβδομάδα ταCDS των ελληνικών τίτλων έγιναν ακριβότερα από τα αντίστοιχα των τίτλων της Αργεντινής! Σύμφωνα με τα στοιχεία της CMA DataVision, το κόστος ασφάλισης των ελληνικών τίτλων αυξήθηκε κατά 23 μονάδες βάσης και πλέον ασφαλίζει κανείς ομόλογα της Αργεντινής με κόστος 821 μονάδων, 22 μονάδες λιγότερο από το κόστος ασφάλισης των ελληνικών τίτλων.

Αυτό που βλέπουν οι αγορές και προτιμούν πλέον ακόμη και τα ομόλογα της Αργεντινής, μιας χώρας που χρεοκόπησε παταγωδώς το 2001, σύμφωνα με την Wells Fargo, είναι ότι τα κρατικά ταμεία γεμίζουν από τις αυξημένες εξαγωγές βασικών εμπορευμάτων, ενώ η MorganStanley προβλέπει, ότι το ΑΕΠ της χώρας θα αυξηθεί κατά 9,7% φέτος. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα βυθίζεται σε ύφεση, με τη συρρίκνωση του ΑΕΠ να αναμένεται φέτος ότι θα ξεπεράσει το 4%, χωρίς σοβαρές προσδοκίες γρήγορης ανάκαμψης, που θα καταστήσει ευκολότερη την εξυπηρέτηση του τεράστιου εθνικού χρέους.

Παράλληλα, σύμφωνα με τις παραδοχές του ίδιου του σταθεροποιητικού προγράμματος που εφαρμόζεται, στη λήξη του οι δαπάνες τόκων θα έχουν εκτιναχθεί στο 8,5% του ΑΕΠ, από 5% το 2009, καθώς το «πάγωμα» της οικονομίας θα συνδυασθεί με μεγάλη αύξηση του χρέους.

Απορίας άξιον είναι πώς οι σοβαροί οικονομολόγοι της τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί να πιστεύουν, ότι με ένα τέτοιο «βαρίδι» στην πλάτη, ακόμη και αν πετύχει απόλυτα η κυβέρνηση τους στόχους του μνημονίου, θα μπορεί το 2014 η Αθήνα να εξυπηρετήσει το χρέος χωρίς διεθνή βοήθεια, ή μια αναδιάρθρωση, με γενναίο «κούρεμα» των απαιτήσεων των πιστωτών.

Αν αυτές οι προβλέψεις αποδειχθούν ακριβείς, ενισχύονται τα επιχειρήματα όσων εξαρχής υπογράμμιζαν, ότι το πρόγραμμα σταθεροποίησης με διεθνή βοήθεια δεν εκπονήθηκε για τη σωτηρία της Ελλάδας, αλλά για τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών και θεσμικών επενδυτών της Ευρώπης, που είχαν την απερισκεψία να «φορτώσουν» τα χαρτοφυλάκιά τους με μεγάλου ύψους τοποθετήσεις σε ελληνικά ομόλογα.

Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, ο συνδυασμός μεταφοράς χρέους στα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, αλλά και στην ΕΚΤ, που έχει ενεργοποιήσει ειδικό πρόγραμμα αγοράς «ασθενών» ομολόγων της Ευρωζώνης, θα έχει μεταφέρει από τους ιδιώτες πιστωτές της χώρας σε δημόσιους φορείς το μισό ελληνικό χρέος του 2014, καθιστώντας πιο εύκολη την απορρόφηση των κραδασμών μιας αναδιάρθρωσης από το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Χωρίς το πρόγραμμα διεθνούς χρηματοδότησης, αν το ελληνικό «κανόνι» ακουγόταν στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα στις αρχές του 2010, αναμφίβολα αυτό θα είχε υποστεί ένα σοκ μεγαλύτερο και από αυτό που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman, που είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσε να το αντέξει...

Από : http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-08-19-21-49-39-2010081926763/