Ο Αντώναρος ήθελε να ταξιδέψει "τσάμπα"...

Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου 2010

Έξω φρενών είναι ιδιοκτήτες και διοίκηση πλοιοκτήτριας εταιρείας με τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης Καραμανλή και νυν βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ, Ευάγγελο Αντώναρο. Ο λόγος; Ο κ. Αντώναρος απαίτησε να....
ταξιδέψει δωρεάν από την Κω στην Πάτμο με το ΒLUΕ STAR 2 προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει εισιτήριο των 15,50 ευρώ... Ο διευθύνων σύμβουλος της Attica, στην οποία ανήκει το εν λόγω πλοίο, Πέτρος Μ. Βέττας, τέσσερις ημέρες μετά το ταξίδι του κ. Αντώναρου, «αδειάζει» τον βουλευτή στον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, με την παρακάτω επιστολή την οποία δημοσιεύει το περιοδικό «Εφοπλιστής» και ζητά την αποζημίωση της εταιρείας από τη Βουλή.


«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Θέμα: Μεταφορά βουλευτού κ. Avτώναρoυ με πλοία της εταιρείας μας.

Ο βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, κ. Ευάγγελος Αντώναρος, επιβιβάστηκε στις 18 Ιουλίου 2010 στο πλοίο ΒLUΕ STAR 2 της εταιρείας μας, με σκοπό να ταξιδέψει από το νησί της Κω στο νησί της Πάτμου. Κατά την επιβίβαση και σύμφωνα με τον νόμο, του ζητήθηκε από τον αρχιλογιστή του πλοίου το εισιτήριό του, όπως συμβαίνει με κάθε άλλον επιβάτη. Ο κ. Αντώναρος απάντησε ότι είναι βουλευτής και έχει ελευθέρας. Παρά την επισήμανση από τον κ. αρχιλογιστή ότι ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση απαιτείται για τη νόμιμη επιβίβασή του εισιτήριο έστω μηδενικό, ο κ. Αντώναρος τον ευχαρίστησε και εισήλθε του πλοίου. Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή επιβιβάζονταν στο πλοίο 250 επιβάτες, το πλήρωμα προτίμησε να μη δώσει περαιτέρω έκταση στο επεισόδιο, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στον καταπέλτη του πλοίου και να μην ταλαιπωρηθούν αναίτια από τη συμπεριφορά του εν λόγω βουλευτή οι υπόλοιποι επιβάτες, οι οποίοι και κανονικά έφεραν τα εισιτήριά τους και τηρούσαν όλες τις νόμιμες διαδικασίες.

Μετά την είσοδό του στο πλοίο, εκδόθηκε εισιτήριο στον κ. Αντώναρο -με το φθηνότερο ναύλο, αξίας 15.50 ευρώ - προκειμένου να ταξιδέψει νομίμως και όχι ως λαθρεπιβάτης. Εκείνος αρνήθηκε να πληρώσει το ποσό με την ίδια δικαιολογία και επέδειξε στο σημείο αυτό τη βουλευτική του ταυτότητα.

Ύστερα από τα παραπάνω γεγονότα, τα ζητήματα που ανακύπτουν είναι τα εξής:

1. Παρακαλούμε για την αποζημίωση της εταιρείας μας από τη Βουλή για το ταξίδι του κ. Αντώναρου, σύμφωνα με τα συνημμένα παραστατικά.

2. Παρακαλούμε όπως εκδώσετε οδηγία προς τους βουλευτές όταν επιθυμούν να κάνουν χρήση της ελεύθερης κυκλοφορίας με πλοία ακτοπλοϊας που τους έχετε παράσχει, να φροντίζουν εγκαίρως για την έκδοση εισιτηρίου, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Σας επισημαίνουμε ότι βάσει νόμου απαγορεύεται η επιβίβαση στο πλοίο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ χωρίς έγκυρο εισιτήριο.

3. Επειδή αντιλαμβανόμεθα ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, παρακαλούμε όπως προχωρήσετε σε θέσπιση συγκεκριμένης διαδικασίας για την αποζημίωσή μας σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με τα άλλα μέσα μεταφοράς και όπως επανειλημμένως έχουμε ζητήσει, διαδικασία που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να εκδίδονται τα εισιτήρια από μια ιδιωτική εταιρεία χωρίς να καταβληθεί το αντίτιμο. Έως ότου μας γνωστοποιηθεί και συμφωνηθεί η διαδικασία αυτή, παρακαλούμε όπως ενημερώσετε τα μέλη του Κοινοβουλίου ότι όσον αφορά στην εταιρεία μας θα πρέπει να εκδίδουν κανονικά εισιτήριο ολόκληρου ναύλου.

4. Τέλος, παρακαλούμε όπως προβείτε σε συστάσεις προς τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι όλοι έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό για να τον υπηρετούν και όχι για να διεκδικούν προνόμια και να αξιώνουν διαφορετική μεταχείριση από τον απλό πολίτη, προκειμένου να αποφεύγονται αμετροεπείς συμπεριφορές, που δεν τιμούν κανέναν και επιτείνουν το κλίμα δυσαρέσκειας που υφίσταται σήμερα.

Με τιμή
Attica Group
Πέτρος Μ. Βέττας
Διευθύνων Σύμβουλος»

http://iteanews.blogspot.com/

Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos στις 10:46 π.μ.

Upόψεις

Upόψεις

8/21/2010 Πίσω έχει η απογραφή... την ουρά! Συντάκτης: Κάτσικας Χρήστος Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι εξέφρασαν, ευθύς εξαρχής, την απορία τους, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να απογράψει τους δημοσίους υπαλλήλους. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση του υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του υπουργείου Οικονομικών, με βάση τον Νόμο 3845/2010, κάλεσε κάθε δημόσιο υπάλληλο ξεχωριστά να καταγραφεί με δική του ευθύνη, με τη ρητά διατυπωμένη, μάλιστα, απειλή, ότι όποιος δεν απογράφονταν θα αντιμετώπιζε την διακοπή της μισθοδοσίας του το Φθινόπωρο που θα έκανε το ντεμπούτο της η νεοσυσταθείσα Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Το βασικό ερώτημα εστιάστηκε στο γιατί η καταγραφή δεν γίνονταν με τα στοιχεία που ήδη διέθεταν οι διευθύνσεις προσωπικού υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Όποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης μπορεί να διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: Η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής». Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι δημόσιοι υπάλληλοι παρουσιάστηκαν για μια ακόμη φορά με αριστοτεχνικό τρόπο σαν «το βαρίδι στα πόδια μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας που θέλει να προχωρήσει και δεν μπορεί». Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωση του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σα να είναι θέλημα Θεού. Να γίνει ξεκάθαρο: Η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν με τους όρους που γίνεται είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης της ιδιωτικοποίησης και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών. Η Ε.Ε. μανταρει, μοντάρει και τακτοποιεί Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων δεν αποτελεί παρά τμήμα μιας οργανωμένης επιχείρησης σε επίπεδο Ε.Ε. η οποία μοντάρεται εδώ και αρκετό καιρό και με την ευκαιρία της κρίσης επιταχύνθηκε η προσπάθεια υλοποίησής της. Αναφερόμαστε, βεβαίως, στη νέα ευρωπαϊκή στρατηγική «Ευρώπη 2020», που περιλαμβάνει στο μενού της ως πρόγευμα, την αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την «οικονομική διακυβέρνηση», θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των συνομιλιών στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες στις 17-18 Ιουνίου του 2010. Σε πρώτο επίπεδο το νέο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης σημαίνει μεγαλύτερο έλεγχο των δημοσιονομικών και των οικονομικών πολιτικών κάθε χώρας-μέλους από τις Βρυξέλλες. Στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις, όπως η εκ των προτέρων -κάθε άνοιξη, αρχής γενομένης από το 2011- αξιολόγηση σε κοινοτικό επίπεδο των σχεδίων προϋπολογισμών των κρατών - μελών πριν κατατεθούν και εγκριθούν από τα εθνικά κοινοβούλια. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της ιδέας για «οικονομική διακυβέρνηση» της Ε.Ε. προωθούνται κατευθύνσεις για τον ορισμό ενός πλαφόν, που θα αναφέρεται στο ανώτατο όριο των υπαλλήλων (οι αμοιβές των οποίων χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό) ως ποσοστό του πληθυσμού ή του ενεργού πληθυσμού ή αλλιώς για τον ορισμό ενός πλαφόν του κρατικού προϋπολογισμού το οποίο θα εξυπηρετεί τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Ας έρθουμε τώρα στη χώρα μας για να δούμε με ποιους τρόπους υλοποιούνται οι κατευθύνσεις αυτές. Σύμφωνα με τις επιταγές του μνημονίου τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση πρέπει να παρουσιάσει έναν καινούργιο κρατικό μηχανισμό, οπωσδήποτε, εκτός των άλλων, πιο φθηνό. Το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου το 2009, πριν από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας, ήταν 12,5 δισ. ευρώ, από τα οποία περίπου 5 δισ. ευρώ αφορούσαν επιδόματα. με το πάγωμα των μισθών και τη μείωση δώρων και επιδομάτων, προβλέπεται μείωση της μισθολογικής δαπάνης κατά 1,1 δισ. ευρώ το 2010. Η συνολική μείωση μέχρι και το 2013 προϋπολογίζεται σε 2,7 δισ. ευρώ και κατανέμεται ως εξής: - Το 2011 η μισθολογική δαπάνη θα μειωθεί κατά 400 εκατ. ευρώ ακόμη με το ψαλίδι που έχει μπει σε δώρα και επιδόματα και 100 εκατ. ευρώ επιπλέον με την εφαρμογή του ενοποιημένου συστήματος πληρωμών. - Το 2012 το μισθολογικό κόστος πρέπει να υποχωρήσει κατά 600 εκατ. ευρώ με την περαιτέρω μείωση των προσλήψεων (κάτω και από τη σχέση μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις) και το 2013 επίσης άλλα 500 εκατ. ευρώ. - Επιπλέον 1,5 δισ. ευρώ εξοικονόμηση προβλέπεται την τριετία 2011-2013 με την εφαρμογή του «Καλλικράτη». Με όχημα το νέο μισθολόγιο Το όχημα του νέου ψαλιδίσματος των μισθών θα είναι το λεγόμενο νέο μισθολόγιο του οποίου ο κεντρικός άξονας είναι η «εξίσωση των μισθών προς τα κάτω». Σύμφωνα με το σενάριο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση πλήθος επιδομάτων θα καταργηθεί, ενώ κάποια επιδόματα όπως είναι το κίνητρο απόδοσης ή το επίδομα εξομάλυνσης που το λαμβάνουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ενσωματωθεί στον βασικό μισθό. Είναι αναπόφευκτο λοιπόν, ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων να υποστούν σημαντικές περικοπές στις μηνιαίες αποδοχές τους, ενώ μειωμένες θα είναι οι αποδοχές και για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο. Παράλληλα, πέρα από τις μετατάξεις που ήδη δρομολογούνται, η κεντρική γραμμή είναι η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων αφενός μέσω της δραστικής μείωσης των προσλήψεων αφετέρου μέσω της δρομολόγησης νέων και εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων υπηρεσιών και εκχώρηση των λειτουργιών τους σε ιδιώτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο μνημόνιο προβλέπεται ότι σε κάθε πέντε παραιτήσεις - αποχωρήσεις δημοσίων υπαλλήλων θα προσλαμβάνεται ένας, ενώ η πρόβλεψη για «εξαίρεση» του τομέα της υγείας και της παιδείας μοιάζει με πικρόχολο ανέκδοτο καθώς στην παραίτηση - αποχώρηση 11.500 μονίμων εκπαιδευτικών η κυβέρνηση «απάντησε» με 2.825 όλες κι όλες προσλήψεις. Παράλληλα μεθοδεύεται η «απεμπλοκή» του Δημοσίου από μια σειρά επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και η ιδιωτικοποίηση πληθώρας ΔΕΚΟ ( Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αεροδρόμια, λιμάνια, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ κ.ά. Εάν οι επιχειρήσεις αυτές περάσουν ολοκληρωτικά ή μερικώς έστω (ως προς το μάνατζμεντ, για παράδειγμα) στον ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι σ΄ αυτές παύουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι- και άρα υπόκεινται στους κανόνες του ιδιωτικού τομέα, που προβλέπει και απολύσεις. Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας. Η απόλυση κρύβεται πίσω από τη λέξη εξυγίανση ή εξορθολογισμός, η ιδιωτικοποίηση τμημάτων του δημοσίου τομέα καλύπτεται πίσω από τη λέξη απελευθέρωση των αγορών. Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις χρησιμοποιούνται ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα. Παράλληλα είναι σαφές ότι η λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, δηλαδή το ξεπούλημα των δημοσίων οργανισμών στους ιδιώτες, πρώτα πρώτα είναι ψευδεπίγραφη (απλά αντί για ένα κρατικό μονοπώλιο έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο), δεύτερον αφορά τις πιο αποδοτικές και κερδοφόρες (ποιος άλλωστε ιδιώτης θα αγόραζε ζημιογόνες;) και τρίτον μετά την ιδιωτικοποίησή τους τα πράγματα χειροτερεύουν όσον αφορά στην προσφορά υπηρεσιών. μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόμων Ρέιλτρακ συνέβηκαν τα περισσότερα δυστυχήματα καθώς οι ιδιώτες που ανέλαβαν δεν είχαν καμιά διάθεση να επιβαρυνθούν με το κόστος του εκσυγχρονισμού του δικτύου τους. Πριν από την ιδιωτικοποίηση των ισπανικών ταχυδρομείων, ο ταχυδρόμος έφτανε μέχρι και το πιο μακρινό χωριό. Σήμερα δεν παραδίδει γράμματα σε σπίτια που δεν βρίσκονται κοντά σε κεντρικό δρόμο। Όταν κάποτε δημοσιογράφοι ρώτησαν τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας ΕDF Φρανσουά Ρουσελί αν μπορούσε να εγγυηθεί πως μετά την ιδιωτικοποίησή της οι τιμές του ηλεκτρικού θα παρέμεναν φθηνές, εκείνος είχε απαντήσει αρνητικά. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει ξεκάθαρα τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι διακοπές που κάθε τόσο βυθίζουν στο σκοτάδι το Λονδίνο, την Ιταλία ή την Καλιφόρνια εξηγούνται από την απροθυμία των ιδιωτών να επενδύσουν στην ανανέωση των δικτύων, προκειμένου να διατηρήσουν την κερδοφορία τους. http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002017&nodeId=12&articleId=3479

Τα σενάρια χρεοκοπίας και οι καταθέτες

Friday, 03 September 2010 00:51

Σε μια συστηματική προσπάθεια… εξορκισμού των σεναρίων χρεοκοπίας έχουν αποδυθεί η ελληνική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, με τα ΜΜΕ της Ελλάδας σε ρόλο… ντουντούκας των καθησυχαστικών δηλώσεων, αποσκοπώντας κατά πρώτο λόγο στον κατευνασμό του θυμικού των Ελλήνων καταθετών, που συνεχίζουν να εμφανίζουν σημάδια έντονης νευρικότητας, σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Bn».

Όλες οι δηλώσεις της τελευταίας περιόδου από όλους τους αξιωματούχους που εμπλέκονται στο τριετές πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας έχουν ως κοινό παρονομαστή την κατηγορηματική διάψευση των σεναρίων χρεοκοπίας και αναδιάρθρωσης του χρέους, που αποτελούν, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, την κύρια πηγή ανησυχίας για τους καταθέτες.

Μάλιστα, στην προσπάθεια να καθησυχάσουν το ελληνικό κοινό, τα media προβάλλουν ακόμη και με παραπλανητικό τρόπο δήθεν «έγκυρες» διαψεύσεις των σεναρίων χρεοκοπίας. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση των τελευταίων ημερών, η προβολή στα ελληνικά media έκθεσης οικονομολόγων που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, η οποία παρουσιάζει πλήθος επιχειρημάτων για να πείσει, ότι η χρεοκοπία ούτε είναι επιθυμητή από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε και θα την ωφελήσει.

Όμως, οι προσεκτικότεροι αναγνώστες της έκθεσης θα παρατηρήσουν διατρέχοντάς την, ότι είναι απλώς μια εργασία οικονομολόγων που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, αλλά ρητά αναφέρεται ότι οι απόψεις των συντακτών της ΔΕΝ εκφράζουν τις θέσεις του Ταμείου. Αυτό μπορεί να μοιάζει με λεπτομέρεια, αλλά πάντα έχει σημασία ο βαθμός επισημότητας τέτοιων αναλύσεων, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη.

Αν όλοι διαψεύδουν με τόση βδελυγμία, όμως, το σενάριο της αναδιάρθρωσης χρέους, ποια είναι η υποδοχή των διαψεύσεων από τις αγορές; Την απάντηση δίνει τελευταία ανάλυση του αμερικανικού ινστιτούτου Council of Foreign Relations (υπερσυντηρητικό και εμπλεκόμενο κατά καιρούς σε σενάρια συνωμοσίας, αλλά αρκετά έγκυρο στους διεθνείς κύκλους): «Η ελληνική χρεοκοπία είναι μόνο θέμα χρόνου», είναι ο εύγλωττος τίτλος διαγράμματος που φιλοξενείται στην έκθεση, όπου καταγράφονται οι πιθανότητες χρεοκοπίας της Ελλάδας (στοιχεία μέχρι την 1^η Σεπτεμβρίου 2010), με βάση το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων στην αγορά των CDS.

Στο διάγραμμα φαίνεται, ότι στις περιόδους από τα τρία μέχρι και τα δέκα χρόνια η πιθανότητα χρεοκοπίας, με βάση τα CDS, είναι σήμερα για τους παράγοντες της αγορές μεγαλύτερη, από όσο καταγραφόταν στις 30/4 και στις 11/5 του τρέχοντος έτους, όταν η Ελλάδα «φλερτάριζε» με την πτώχευση, για να διασωθεί στο παρά πέντε με τη διεθνή συμφωνία χρηματοδότησης. Μάλιστα, στις πιο μακρινές περιόδους ο κίνδυνος πτώχευσης υπερβαίνει και το 90%!

Αν οι «καρχαρίες» της διεθνούς αγοράς δεν φαίνεται να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τις επίσημες διαψεύσεις των σεναρίων χρεοκοπίας, προς τι άραγε η συνεχής αναπαραγωγή τους; Η απάντηση που δίνουν τραπεζικά στελέχη στο Λονδίνο είναι απλή: αυτή την περίοδο, έχει καθοριστική σημασία για την τύχη της χώρας η ψυχραιμία των Ελλήνων καταθετών, εξ ου και η συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης και διεθνών παραγόντων να δημιουργήσουν την εντύπωση, ότι η χρεοκοπία έχει οριστικά αποφευχθεί.

Μετά τις απώλειες καταθέσεων που έφθασαν το 9% στο πρώτο εξάμηνου του έτους, το ανησυχητικό για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι ότι δεν καταγράφεται μια αξιοσημείωτη επανάκαμψη καταθετών, όπως θα αναμενόταν μετά την αποτροπή της πτώχευσης με μια σημαντική διεθνή συμφωνία χρηματοδότησης για την επόμενη τριετία.

Μάλιστα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα, ότι θα πέσει στο κενό και ο νόμος που δίνει κίνητρα επαναπατρισμού καταθέσεων μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, παρότι το υπουργείο Οικονομικών έχει τονίσει με έμφαση, κυρίως με «διαρροές» στον Τύπο, ότι μετά τη λήξη της προθεσμίας θα προχωρήσει σε διεξοδικούς φορολογικούς ελέγχους, για να διαπιστωθεί αν έχουν εξαχθεί σε τράπεζες του εξωτερικού «μαύρα» κεφάλαια.

Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι οι καταθέτες που μετείχαν στο κύμα φυγής στο εξωτερικό αδιαφορούν για τα κίνητρα και τα αντικίνητρα και είναι απολύτως απρόθυμοι να δεσμεύσουν τα κεφάλαιά τους σε καταθέσεις προθεσμίας σε ελληνικές τράπεζες ή σε κρατικούς τίτλους, όπως απαιτεί ο νόμος, προφανώς επειδή αξιολογούν ως σοβαρότερο τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Εξίσου ανησυχητική είναι και η συνεχιζόμενη ισχυρή ζήτηση χρυσών λιρών, που έχει υποχρεώσει την Τράπεζα της Ελλάδος να διατηρεί σε πολύ υψηλό επίπεδο (στα 267 ευρώ) την τιμή πώλησης της χρυσής λίρας. Ανατρέχοντας σε μνήμες κρίσεων του παρελθόντος, αρκετοί Έλληνες φαίνεται να προτιμούν την ασφάλεια του χρυσού, από το να ρισκάρουν την τοποθέτηση των κεφαλαίων τους στις τράπεζες.

Όσο αυτή η νευρικότητα των καταθετών παρατείνεται, τονίζουν τραπεζικά στελέχη, τόσο θα ενισχύεται η ένταση των καθησυχαστικών μηνυμάτων διάψευσης κάθε σεναρίου χρεοκοπίας και αναδιάρθρωσης χρέους. Άλλωστε, όπως έγραφε πριν από λίγες ημέρες έμπειρος αρθρογράφος των Financial Times, μέχρι να προχωρήσει μια κυβέρνηση σε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους είναι υποχρεωμένη να την διαψεύδει με τον κατηγορηματικότερο τρόπο…

πηγή:http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/1044-2010-09-02-22-52-४५